Pascal-en-Janneke-round-the-globe.reismee.nl

Heeeej mates, we arrived in Ozzie....

Alice Springs - Australië, vrijdag 28 december 2010

Duidelijke titel waarschijnlijk, het is even wennen dat taaltje hier maar we zijn aangekomen in Australië. Met Kerstmis hoorden we 'Merry Chrissie'en dat is de leukste die we tot nu toe gehoord hebben. Australië was even een cultuurshock. Dit hadden we niet verwacht dat we hier een 'shock' van zouden krijgen maar we hebben er eventjes aan moeten wennen. We denken dat dit te maken heeft met het gebied (Northern Territory) waar we onze reis door Australië begonnen zijn.

Bali kwam op het juiste moment. Even twee dagen niets doen en bijkomen. We hebben heerlijk (veel) gegeten: nasi'tjes op het strand en een zakje pinda's met een koel biertje zittend in het zand. Heerlijk. Helaas wel veel regen gehad, maar dat was voor ons goed dat we ook echt niets konden doen!
Na twee dagen op Bali even bijkomen van de eerste weken, vlogen we door naar Darwin. Darwin bleek een erg stil en erg rustig stadje te zijn. Niet meteen wat wij gedacht hadden bij Australië.

Darwin, start trip Litchfield en Kakadu National Park / 24 december - 26 december 2010
Op 24 december werden we opgehaald door Mark (onze gids) van Adventure tours. De eerste dag was voornamelijk in Litchfield National Park. We hebben we een paar (zeer korte) wandelingetjes gemaakt naar watervallen. De eerste was bij Buley Rockhole en de tweede stop bij Florence Falls. Twee prachtige plekken waar we een verfrissende duik konden nemen. Na de lunch (hotdogs) reden we door naar Fog Damm. Hier kregen we onze 'cultural information' van de Aboriginals. Heel eerlijk vonden we het niet zo super, er werd heel kort iets vertelt over grasvlechten en de didgeridoo. Het werd snel en moeilijk verstaanbaar verteld. Jammer, want de geschiedenis van de Aboriginals boeit ons zeker en we zouden er graag meer over willen weten.
's Middags zijn we ook nog gestopt bij de Termite Mounds. Tweederde van zo'n berg zit boven de grond en dan nog eens eenderde eronder. Daarbij is het ook nog eens in de breedte verspreid. Niet normaal meer hoe hoog die dingen waren. Als de koningin uiteindelijk sterft dan sterven alle termites uit en sterft ook de berg af. Aan het einde van de middag hebben we een boottochtje op de Mary River gehad. Eerst even wachten want het stortregende op dat moment. Het begin van de tocht was dus ook in de regen maar al snel werd het droog gelukkig. Het boottochtje heette de crocodile trip maar we hebben (HELAAS) geen croc gezien. Hier waren we eigenlijk niet van uit gegaan dat we die niet zouden zien. BALEN. Doordat het water warm is en de lucht even warm is blijven de crocs lekker veilig onder water. Ze kunnen zo'n twee uur onder water blijven door hun hartslag enorm te reduceren. Jammer voor ons.
We hebben wel de Magpie Goose gezien (hoog in de bomen) en de Jacara. De Jacara is een klein vogeltje (heel mooi met rood snaveltje) en heeft in verhouding tot zijn lichaam enorme grote voeten. Grappig om te zien om dat vogeltje over de prachtige leliebladen te zien lopen. Het vogeltje kan overigens niet zwemmen..... De eitjes van de vogel worden in een lelieblad gelegd en dat blijkt ook nog veilig te liggen ook. Vreemde gewaarwording. Een vogeltje dat niet kan zwemmen, loopt altijd op de leliebladeren in het water, legt daarin zijn eitjes en dat blijkt ook nog eens veilig te zijn ook.
Na de boottocht was het maar kort rijden naar onze slaapplek. Mooie kleine hokjes van groen gaas waarin je met z'n tweetjes sliep en een grotere ruimte waar een goed ingerichte keuken was. Toen we aankwamen snel gekookt. Lekker kangoeroe biefstuk! Welcome to Australia. Smullen.

25 december, Kakadu National Park (eerste Kerstdag, gelukkig kerstfeest oftewel Merry Chrissie!
Om 06.30 uur moesten we klaar staan voor het ontbijt. Na het ontbijtje alles opruimen, spullen in de auto en we zaten voor de geplande tijd in de truck op weg naar onze eerste bestemming: Mamukala Wetlands. Dit was een uitzichtpunt over de wetlands waar je ver kon kijken over de wateren en de vele lotusbloemen. Mooi uitzicht, maar helaas niet heel veel vogels te zien.
Onze tweede bestemming was de Alligator River. Helaas geen krokodillen... dit was onze laatste kans (oh nee, de dierentuin in Darwin maar dat waren we niet van plan).
Aan het einde van de ochtend hebben we een wandeling gemaakt naar de rotstekeningen van Ubirr. Leuk om te zien. Ze zijn echt goed bewaard gebleven, want ze zijn al super oud. .

Voor de pauze kwamen we aan op onze slaapplek. Mark stelde voor om wat later in de middag te gaan wandelen en na de lunch een uurtje een duik te nemen in het zwembad. Goed plan. En dat was heerlijk. Een mooie slaapplek (Kakadu Lodge). Om half drie vertrokken we om een wandeling te maken naar een uitzichtspunt; Nawurlandja look out. Dit was een wat pittigere wandeling, maar dit kwam vooral door de luchtvochtigheid. Het uitzicht was echt geweldig en zeker de moeite waard. De pech die we hadden was dat het de eerste tien minuten stort regende en iedereen helemaal nat was. Gelukkig was het daarna droog en konden we allemaal weer opdrogen.
De tweede plek die we 's middags aandeden was Anbangbang (Nourlangie region, Anbangbang Billbabong Walk en Gallery). Dit waren ook rock paintings. Een wat andere stijl dan die we gezien hadden bij Ubirr 's ochtends. Ook mooi om te zien. Er waren vier plekken met rock paintings en daarna liepen we nog door naar een uitzicht punt. Weer een heel andere blik vanaf dat punt en ook op een aantal grote rotsen.'s Avonds nog even na gekletst met Tamara en Bas - twee andere Nederlanders uit de groep. Toen we wilden gaan slapen het begon te onweren en te storten..... binnen no-time stond er op het terrein een paar cm water. Dat gaat hier met zo veel kracht en zo veel tegelijk. Toen het wat minder ging zijn we snel naar ons bedje gerend en zijn lekker gaan slapen. Na nog een paar enorme klappen van het onweer zijn we goed ingeslapen.
Kerst is echt aan ons voorbij gegaan dit jaar op een paar sms'je uit het witte kikkerlandje na dan.

26 december, Kakadu National Park - Darwin
De ochtend was weer vroeg op zodat we ook op tijd konden vertrekken. De laatste dag van deze trip. We hebben eerst een stuk gereden voordat we bij onze eerste stop aankwamen. De eerste stop die we aandeden was de Motor Car Falls. Wederom een mooi watertje en een mooie waterval. We hebben hier even heerlijk gezwommen en genoten van de mooie omgeving. Lekker wat te knabbelen erbij.... Goed hebben we het.
Na deze verfrissende duik zijn we doorgereden en met de lunch waren we op onze tweede bestemming. Ook een waterval. Hier mocht je ook zwemmen maar niemand deed dit meer omdat de tijd te kort was. Vanuit deze laatste stop zijn we doorgereden tot aan Darwin. Onderweg nog een mega harde stortbui gehad. Op een gegeven moment stonden er allemaal mensen langs de weg met camera's of grote verrekijkers. Wat is dat dat? Weet je hoe die heten? Storm tasters. Grappig. Dat zijn dus mensen die stormen bekijken (proeven!).
In Darwin aangekomen werd iedereen afgezet bij z'n slaapplek. We werden vriendelijk welkom geheten door de eigenaresse die lekker in het zwembad lag. We kregen te horen dat het heel slecht weer (storm) was geweest met Kerst. Gelukkig waren wij niet in Darwin.
We zijn snel naar de winkel gegaan om een biefje te kopen en bij een alcoholwinkel een fles wijn gekocht die ons goed gesmaakt heeft. Ons kerstmaal!
De dag erop van Darwin naar Alice Springs gevlogen. Een heel vliegtuig met maar liefst... 17 passagiers waar er normaal wel 200 in kunnen. We werden als prinsen en prinsessen bediend. Iedereen zat om zich heen te kijken toen de deuren sloten en de veiligheidsinstructie begon. Is dit alles? Oehoehoehoe......

Desert Rose Inn, Alice Springs, 28 december 2010

AWESOME EXPERIENCE!!
Vandaag echt een fantastische ervaring.... We hebben namelijk een luchtballonvaart in de outback gedaan. Wat een geweldige en onvergetelijke ervaring. Voordat we aan onze reis begonnen, hebben we tegen elkaar gezegd dat we in Alice Springs 1 ding wilden doen en dat was 'outback ballooning'.

We werden vanochtend om 03.45 uur opgehaald en dat betekende om 03.15 uur ons bed uit. Maar voor een ballonvlucht....
Onderweg stopten we twee keer om het weer te controleren. Er werd een dikke ballon met een rood lichtje erin de lucht in gelaten en zo konden zij zien hoe de lucht, het weer en de wind op die plek was. We hadden geluk. De afgelopen dagen was het weer niet helemaal top geweest maar vandaag was de wind rustig en zouden we rustig opstijgen. Op de startplek werd de mand van de wagen getild en de ballon met een lengte van 35 meter werd uitgeladen. Toen ging de lucht er in..... Wat een ding, wat een megaballon en wat een kriebels door ons hele lijf. We konden alleen maar lachen van oor tot oor. Gaan WIJ dit nu echt doen? Na zo vaak in het Goffertpark gekeken te hebben gaan we het nu zelf doen en dan op deze super plek. Pascal moest helpen de ballon omhoog te houden zodat de warme lucht erin geblazen kon worden. Dat gaf me een hitte, maar dat was niet zo heel erg want het was best wel fris. Om kwart over vijf was het zo ver. De ballon was klaar, iedereen in het mandje en ...... gaan met de ballon. En wij erin. Wat een ervaring. Het gevoel als je daar zo omhoog gaat. Het ging allemaal heel rustig. Het geeft een kick. Het gaat echt in een roes aan je voorbij en je geniet, geniet van iedere seconde. We zagen een paar kangaroes beneden rondrennen, niet in grote aantallen maar we hebben er wel een paar gezien.
De omgeving waar we vlogen is nu voornamelijk groen. Dit komt door de regen die er gevallen is. Het grootste deel van het jaar is dit gebied rood, rood en nog eens rood. Dat gaan we vast morgen zien tijdens onze rit naar Uluru en Ayers Rock. De luchtballonvaart was echt gaaf. Het uurtje ging dan ook heel erg snel voorbij. Om 20 over zes landde Kim (degene die de ballon bestuurde) met een superzachte landing op de plek waar hij de mand ook wilde hebben. Ron (de grondbestuurder - met Nederlandse ouders!) stond ons daar al op te wachten. We hebben allemaal geholpen om de ballonmand op de wagen te tillen en daarna ook met het in elkaar vouwen van de ballon. Wauw, nogmaals een onvergetelijke ervaring. Gaaf, gaaf, gaaf.
Toen alles opgeruimd was en de mand en de ballon weer op de aanhanger lagen kregen wij een champagne ontbijt. Crackers met kaasjes (oh wat lekker na ruim 6 weken!!!!), dikke crueslikoeken, koude koffie, fruit en.... Champagne. Oh wat heerlijk. En dat voor zeven uur 's ochtends. Dit moment gaan we nooit meer vergeten. Onze ballonvaart in de outback van Alice Springs in Australië.
Toen we terugkwamen zijn we ons bed in gedoken omdat we nog een paar uurtjes wilden slapen. Morgen is het namelijk weer vroeg ochtend en we willen wel een beetje uitgeslapen aan de volgende trip beginnen. Om 05.00 uur worden we opgehaald - dan begint onze reis naar het Zuiden richting Adelaide. Onderweg gaan we Oud & Nieuw vieren. Voor jullie allemaal alvast een gezellig eind van het 2010 en een spetterend begin voor 2011!

Groetjes,
Pascal & Janneke
28 december 2010

Uniek Borneo

Kuala Lumpur, Maleisië - 19 december 2010
We hebben een onvergetelijke week op Borneo (regio Sabah) achter de rug. Alles wat we gehoopt hadden te zien aan wildlife hebben we ook super goed gezien. De Orang Oetan in het wil slingerend door de bomen, de roep van de neushoornvogel van meters afstand horen, de neusaap (proboscisaap) en de Bornean Gibbon hoog in de toppen van de bomen bekijken maar ook midden in het regenwoud zijn was een nieuwe ervaring. Deze week heeft onze dromen overtroffen. Het regenwoud moet echt behouden blijven; wat een uniek stuk natuur. We laten Borneo achter ons met een grote lach op ons gezicht en we nemen een zak vol herinneringen mee voor de rest van ons leven.

Sandakan, 12 december 2010
Onze eerste dag in Borneo zijn we naar het voeden van de orang oetans gaan kijken in het Sepilok rehabilitation centre. Sepilok is een zeer goed initiatief om de bevrijde orang oetans die in gevangenschap leefden weer terug te zetten in de natuur maar het voeden ervan geeft wel een dierentuin gevoel (ook door de vele schreeuwende kinderen op het platform). Desalniettemin een leuke gelegenheid om plaatjes te schieten. We hadden geluk want na het voeden kwam er een vrouwtje met een heeeel jong orang oetannetje naar beneden zeilen via een touw. Dat was echt gaaf.

Kinabatangan River, 13-15 december 2010
We zijn per boot richting onze eerste bestemming gereisd. De eerste vogel die we zagen was de oriental pied hornbill. Wauw mooi beest. Komt hier blijkbaar veel voor, maar ja die zien wij niet dagelijks in onze notenboom thuis dus voor ons enorm bijzonder. Er zijn acht soorten hornbills (hoornvogels) in Maleisië; ze vliegen als een toekan omdat hun snavel zo zwaar is. De 'toeter' op hun snavel hebben ze om hun speciale roep kracht bij te kunnen zetten.
We zijn op de Kinabatangan River verbleven bij de Kinabatangan Riverside Lodge. We hebben hier veel trips per boot gemaakt en hebben veel dieren gespot vanaf het water. Een grote water monitor lizard was het eerste wat we zagen, maar de topper was toch wel de proboscisaap - oftewel de neusaap oftewel Hollandse aap. Ja, wij hebben blijkbaar een grote neus vandaar dat deze aap naar ons vernoemd. We hebben onze neus maar goed geprobeerd te verstoppen anders hadden we nu misschien in onze blote kont ook boven in de bomen moeten blijven. Haha.
Een groep van deze apen bestaat uit een dominante mannetjesaap en heel veel vrouwtjes en kleintjes. We hebben hier een hele tijd bij staan kijken want het gedrag van deze apen is een aardigheid om te zien. Om elkaar te waarschuwen blijven ze naar elkaar roepen. Zo grappig met zo'n grote neus. De mannetjes hebben trouwens de grootste en hoe groter hoe meer sexueel aantrekkelijker voor de vrouwtjes. Size does matter!
Tijdens de ochtendrit (per boot) hebben we genoten van de vele dieren. Vooral van de Silver leaf langur (aapsoort): deze zijn niet zo gemakkelijk te zien maar we hebben dus geluk gehad. Hoog in de bomen genoten deze aapjes van de ochtendzon. Het springen van tak naar tak was echt fantastisch om te zien. Het hoogtepunt was toch wel de common kingfisher die blijkbaar niet zo common is hier. We konden ‘m echt heel goed bekijken want hij bleef lang zitten op de punt van een tak. Hij was blijkbaar hongerig en dat klopte waarschijnlijk. Op een gegeven moment dook hij en ving hij een visje. Deze had hij binnen no-time verorberd en ging hij tevreden in het riet zitten en bleef hij niet meer zo rustig zitten. Tijdens deze ochtendrit hebben we ontbijt op het bootje gehad. Dit zijn echt van die onvergetelijke momenten.

Na het ontbijt hebben wen een wandeling van een uurtje gemaakt door het dicht begroeide oerwoud. Het was enorm modderig en we moesten goed uitkijken voor bloedzuigers. Weinig gezien, aantal insecten en de sporen van wild pigs. Na een dretserige, modderige wandeling waren we weer terug bij de boot en na een bloedzuigercontrole werden we 'vrij' verklaard. Jippie we survived ..... dachten we. In de boot had Janneke het warm en ze trok haar thermo shirtje uit en haar blouse aan. En toen, auw het doet pijn op mijn arm en ze voelde het direct. Een bloedzuiger. Pascal moest lachen en dacht ja, todat de blouse omhoog ging en daar zat er eentje op haar bovenarm lekker te genieten van het bloed van Janneke's arm. Natuurlijk moest Pascal eerst een foto maken voordat hij Janneke's held zou zijn. Pascal trok en trok en trok. Hij moest harder trekken zei Ronald (De gids). Nadat hij dit had gedaan schoot de bloedzuiger los. En meteen kleefde hij aan Pascal's vinger. Je moet goed rollen en dan laat hij uiteindelijk los. Maf beestje en een bloedpuntje achterlatend op Janneke's arm en in het begin een vervelend zeurderig gevoel.
In het programma zat ook een bezoek aan de grotten van Gomantang geweest. Daar kunnen we heel kort over zijn. Wat een smerige bedoeling. Een hoop uitwerpselen in het begin van de grot van de zwaluwtjes en de vleermuizen en bovenop die hele berg 'stront' vertoeven duizenden zo niet miljoenen kakkerlakken en andere insecten die zich hier heel gelukkig in en op voelen. Bah wat een stronthoop. De lucht.... die besparen we jullie.
In de grot worden trouwens de beroemde vogelnestjes geoogst voor de Chinese markt (voor de welbekende vogelnestjessoep). Dit is gouden business. De mannen mogen twee keer per jaar de nestjes oogsten en iedere 3 jaar kun je als bedrijf hier op inschrijven om deze business binnen te halen. Het oogsten duurt ongeveer 3 - 4 weken en de mannen die het werk doen blijven de volledige periode in de grot omdat men anders bang is om beroofd te worden. Ze verdienen er echt heel veel geld mee. Er is nog een onderscheid tussen zwarte en witte nestjes. Vooral de witte zijn een delicatesse, moeilijk om te oogsten en daardoor verschrikkelijk duur. Het oogsten is ook nog eens levensgevaarlijk werk. 's Avonds hebben we tijdens de laatste boottocht van veraf een orang oetan een nest zien bouwen. Dit was onze eerste keer dat we een wilde orang oetan zagen.

Daarna stond Danum Valley op het programma. Onderweg van Kinabatangan Riverside Lodge naar Danum Valley (Borneo Rainforest Lodge) kwamen we erachter dat we bestolen zijn in de Kinabatangan Riverside Lodge. Er is geld (behoorlijk bedrag in USD) en allebei onze iPods gestolen. De mensen bij Borneo Rainforest Lodge hebben ons super goed geholpen. Het service level in deze lodge is van ongekende hoogte en we zijn hen ook ontzettend dankbaar. Een oplossing kunnen zij natuurlijk ook niet bieden, maar ze hebben ons echt uitstekend geholpen. De mensen van de Kinabatangan Riverside Lodge en S.I. Tours (de organisatie die dit deel voor z'n rekening had genomen) hebben hun handen ervan af getrokken en geen verantwoordelijkheid genomen. Wij hebben dit voorval snel aan de kant gezet en genoten van de rest van onze tijd hier op Borneo.

Danum Valley, 15 - 17 december 2010
De Borneo Rainforest Lodge ligt in de Danum Valley. Dit is een stuk primair regenwoud met daaromheen secundair regenwoud. Primair wil zeggen dat er nog nooit gekapt is en secundair is zo'n 30 jaar geleden opnieuw aangepland/gegroeid. Je kunt het verschil goed zien door de hoogteverschillen en de diktes van de bomen.
In deze omgeving hebben we veelal wandeling gemaakt. Onze eerste wandeling zullen wij nooit meer vergeten. Na 5 minuten hebben we een wilde mannelijke orang oetan gespot. Wat een belevenis en wat een prachtig gezicht. Onbegrijpelijk dat we dit zo snel al zagen. Een volgroeid mannetje met opstaande wangen van geschat tussen de 30 - 32 jaar en 100 kg zwaar, hoog vertoevend in de bomen etend van de vruchten van de ebony tree. ONWERKELIJK en we stonden te kijken alsof we droomden. Echt een hele grote droom is uitgekomen. Kippevel. YES, YES.
De Borneo Rainforest Lodge is trouwens een prachtige plek. Een echte droomlocatie midden in de natuur en de service, het eten, de mensen... absoluut top. De huisjes waar je in slaapt liggen ook mooi en zien er van binnen echt super uit. Mooier kan eigenlijk niet. Voor ons de mooiste plek waar we ooit geslapen hebben en dat ook nog eens in een omgeving waar wij zo veel van houden: de natuur!

We hebben veel gedaan tijdens het verblijf hier. 's Avonds tijdens de eerste nightdrive zagen we de weinig gespotte western tarsier (klein zoogdiertje). We zijn nog steeds verbaasd dat de gids dit diertje van een cm of 20 zag zitten. Verdere vliegende lemuren en vliegende eekhoorntjes gezien. Zo hoog in de bomen dat wij ze zeker niet gezien zouden hebben en onze verrekijker heeft dan ook goed werk verricht.
De ochtendwandeling op de Canopy trail was leuk. De mist hing nog hoog in de boomtoppen; het oerwoud stoomde nog. We hadden verwacht iets meer vogels te zien zo vroeg, maar dat viel wat tegen.
We hebben verder een prachtige wandeling naar een viewpoint gemaakt en twee watervallen. Vanaf het viewpoint kon je heel ver kijken over het regenwoud. Je waant je dan echt in de reclamebeelden van het Wereldnatuurfonds en we zijn het er over eens: dit moet behouden blijven.
De middagwandeling zullen we NOOIT meer vergeten. Het leek een herhaling van de dag ervoor. We dachten dat de dag ervoor niet meer overtroffen kon worden maar niets is minder waar. Na vijf minuten werd Yoktan (onze gids) ingeseind dat een orang oetan gespot was op de grond. We liepen er naar toe en ..... daar zat een mannetje met grote wangen te snoepen van de wild ginger aan de waterrand. Dit is uniek. Dit is niet waar. We stonden er een paar meter vandaan. We moesten aan een bepaalde kant blijven zodat hij de mogelijheid had om het pad over te steken naar het regenwoud. En dat deed hij..... Dit moment kunnen we niet omschrijven. Hij kwam uit de bosjes geslofd, keek rustig om en keek ons aan en ging in een iets versnelde gang rechtdoor het pad over en daarna schoot hij rechts het regenwoud weer in. Dit beeld staat op ons netvlies gebrand, forever! We mochten hem achterna gaan van Yoktan en dat lieten we ons geen twee keer zeggen. We hebben genoten, echt genoten van de minuten die volgden. We waren nog de enige die dit gevolgd en gezien hebben. Wat een moment. En we hebben het beschreven ook nog eens vast kunnen leggen in een kort filmpje.
's Avonds hebben we een nachtwandeling gemaakt. Dit was erg leuk want we gingen op zoek naar insecten, kikkertjes en andere kruipende diertjes. We hebben er enorm veel gezien: de 10 cm grote neushoornkever, veel soorten kikkertjes, een tarantula hoog in de bomen (het leken er wel twee maar het was er echt maar eentje...), een slapende vogel (grappig om te zien zo'n bolletje in de boom) en als hoogtepunt de Bornean Hornfrog. Deze wordt weinig gezien en we hadden wederom erg geluk (mams, je poppetje zit in onze fototas..., bijgelovig?).
Ons verblijf aan Danum Valley zullen we nooit meer vergeten.

Tabin Wildlife Reserve, 17 - 19 december 2010
Onze laatste plek in Borneo was het Tabin Wildlife Reserve. Wederom een mooie locatie en erg mooi aangelegd aan een kabbelend riviertje. We kregen een huisje dat erg mooi lag tegen de heuvel. Wat wel een dubbel gevoel geeft in dit gebied is dat Tabin aan de rand ligt van heel veel palmolieplantages. Op Borneo is dit zeker de grootste bron van inkomsten. Helaas heeft hier wel veel regenwoud voor moeten wijken. Wij kijken hier iets anders tegenaan dat de lokale mensen. Zelfs de gidsen vinden het 'normaal'. We hebben hier gewandeld maar de lange trips waren voornamelijk met de jeep. We hebben een wandeling gemaakt naar de mud vulcano. Wij dachten dat het een toeristisch iets was, maar dat bleek niet zo te zijn. Niet zoals de plaatjes doen vermoeden; jezelf insmeren met modder, maar een plek waar juist wilde dieren van de zouten en mineralen komen snoepen. Toen we aan kwamen lopen stond er een grote groep wilde zwijnen. Wauw, zo goed en zo veel en zo groot hadden we ze nog niet gezien. We hebben er ruim een half uur boven in de uitkijktoren gezeten. Helaas weinig gezien, behalve een grey leaf monkey met jong en wat vogeltjes.
Daarna door de modder terug gebanjerd en op de terugweg zagen we nog een leopard cat. Hij liep op de weg en door dat hij schrok van het voertuig ging het gras in. Hij keek nog even in het lampje van de schijnwerper. Het is een klein katje, iets groter dan de huiskat met een mooie vacht. Daaraan dankt hij ook zijn naam: de spotten van de luipaard met een klein kattenhoofdje. Op de heenweg stak er trouwens nog heel snel een cobra over. We hebben ‘m heel snel voorbij zien schieten en toen was ‘ie verdwenen.
Tijdens de ochtendwandeling hebben we voor het eerst de Bornean Gibbons gezien. We hebben ze al zo vaak gehoord in de verte, hun roep is namelijk één van de mooiste en luidste van het oerwoud. Wat een overactieve, handige aapjes zijn dit. Stilzitten daar hebben ze niet van gehoord (goh waar kennen we dat van????). Hoog in de kruinen van de bomen verscholen springen ze van tak naar tak en laten ze zich vallen van boom naar boom. Aardigheid om naar te kijken.
Na het ontbijt vertrokken we om 09.30 uur naar de 'core area' van Tabin Wildlife Reserve. Dit is het enige stuk waar in Tabi nog primary forest is. Helaas weinig / geen wildlife gezien. Op het hoogste punt zagen we nog wel een arend die niet een slang had gevangen hoog in de boom. Hij zat er rustig met de slang tussen zijn poten en we hebben hem niet de slang zien opeten. Hij had blijkbaar alle tijd.
Op de terugweg zijn we nog gestopt om vleesetende plantjes van dichtbij te bekijken. Ze eten insecten en spinnetjes. Het is een kelkje dat open is en als er een insect ingekropen is dan sluit het dekseltje en start het verteringsproces. Minder leuke dood als je gevangen wordt door een plantje en dan je einde een verteringsproces is. Iergh.

Voor ons stond onze laatste drive (de dusk drive) volledig in het teken om de alleen op Borneo voorkomende rhinocerus hornbill te spotten. En het is ons gelukt! Wauw wat een magnifiek dier. Wat een mooie vogel. Echt een schitterend beest met een onovertoffen snavel. De meest bizarre snavel; knalrood met geel en met een hoorn er boven op. Verder een rood kraaloogje en een zwart met wit gestreepte staart. We hebben er zeker 20 - 30 minuten bij staan kijken en genieten van deze vogels. Het was er trouwens niet eentje. Eéntje zat rustig in palmboom vruchten te eten en merkte ons niet eens op. Daarna vloog hij naar de andere kant van de weg (naar het regenwoud) en bleef daar nog een tijdje rustig rondhuppelen. Daarna trad de avond in en werd het al snel donker. De lamp werd voor de dag gehaald en we zagen nog een hele mooie uil.
Vandaag zijn we met het openbaar vervoer van Lahad Datu naar Sandakan gereisd en vandaaruit met het vliegtuig naar Kuala Lumpur.
Borneo zit in ons hart en wie weet komen we er ooit nog een keertje terug op dit fascinerende eiland vol unieke natuur en wildlife.

Verder willen wij iedereen hele fijne kerstdagen toewensen en ook alvast een spetterend begin van het nieuwe jaar!

Veel liefs,
Pascal & Janneke

Dhanyeabaad Nepal!

Kathmandu - zaterdag 11 december
Nepal laten we al weer bijna achter ons. Een land dat zeker in onze herinnering blijf. De trekking en de uitzichten in het Annapurna gebied waren zeer indrukwekkend, het moment dat wij de Indische neushoorn vanaf de rug van een olifant zagen zullen we nooit meer vergeten en de overheerlijke momo's gaan we missen. Dhanyeabaad Nepal!

Chitwan National Park 6 - 8 december 2010
De rit van Pokhara naar Chitwan verliep zeer soepel. De mensen van het Machan View Resort stonden ons al op te wachten met een jeep waar we direct in konden stappen. We reden richting het water en staken toen twee keer de Rapti rivier over met de jeep. Het Resort zag er echt heel erg mooi uit en er lagen een aantal bungalowtjes in een mooi aangelegd parkje. Om 15.00 uur zou onze eerste Elephant ride zijn. We waren al de hele dag enigszins in spanning want dit is natuurlijk wel het park waar we de Rhino (Indiase neushoorn) hoopten te gaan spotten. De rit was op een olifant wij werden op een vrouwtje met een klein olifantje van 3 jaar gezet. We kunnen over deze eerste ervaring heel eerlijk zijn: het was een bijzondere belevenis om op de rug van een olifant door een natuurgebied te trekken. Wat wildlife spotten betreft: teleurstelling. Het 'enige' dat we gezien hebben tijdens deze eerste 'safari'was een barking deer en een wild boar (een hertachtige en een wildzwijn). Toen we terugkwamen konden we aanschuiven aan het kampvuur en kregen we koffie/thee en wat lekkernijen.
's Nachts hebben we bezoek gehad van een wilde olifant (een mannetje). Hij had het waterreservoir vernield en had wat rond gedoold in het resort. Naar alle waarschijnlijkheid was hij op zoek naar de tamme vrouwelijke olifanten die in het verblijf zijn. Er zijn namelijk alleen vrouwtjes die ingezet worden voor de wandelingen en de v rouwtjes worden bevrucht door de nachtelijke bezoekjes van de wilde mannelijke variant. Zo kan het dus ook.

Dinsdag 7 december 2010, Chitwan (ochtend Machan Wildlife Resort, middag Machan Paradise View)
's Ochtends vroeg op. Om 06.30 uur stegen we weer op de olifant en we hoopten nu toch echt meer dieren te gaan spotten. Helaas gebeurde dit ook tijdens de tweede rit niet. Het bleek dat er aan dit kant van het park weinig/geen wilde dieren te zien zijn en zeker dus de neushoorn niet. We besloten om de reisorganisatie in Nepal te bellen en te vragen ons over te plaatsen naar een andere plek in Chitwan om de kans te vergroten meer wildlife te zien.
Dit bleek snel geregeld en toen we terugkwamen van de elephant briefing zaten we binnen 5 minuten in de truck richting onze chauffeur. Wij dachten binnen een uurtje op de andere plek te staan, maar helaas wist onze chauffeur de weg niet en hebben we 3 uur rond gereden op zandpaadjes en we hadden de hoop op een safari 's middags al opgegeven. Met hulp van iemand van een andere lodge hebben we de 'onze' gevonden en na een snelle lunch konden we direct op de olifant die ons door het gebied zou wandelen, klimmen. De habitat waarin we zaten was zeker niet het gebied waar de neushoorn zich bevindt. Wat dat betreft voelden wij ons gelukkiger bij de omgeving van deze tweede lodge. Hoog olifantengras en niet enorm dichte begroeing. Na 30 minuten op de rug van de olifant te zitten en enorm te genieten van de prachtige omgeving..... twee oortjes. Wat???? JA DE RHINO: DE NEUSHOORN. Dit is waar we voor zijn gekomen. En we hadden geluk het bleef niet bij twee oortjes.... Het waren er vier. TWEE NEUSHOORNS. We kunnen het gevoel niet beschrijven maar het kippevel op onze armen stond zo hoog als het olifantengras (en ja dat is heel hoog). Ons geluk kon niet op. Verder niemand om ons heen alleen maar wij tweetjes, de olifant, de bestuurder en onze gids. Geweldig. Het was trouwens een moeder met jong van 3 jaar oud. We hebben er super van genoten. Wat wel zielig was, was dat het vrouwtje gewond was. Waarschijnlijk door een mannetjesneushoorn. Het zag er maar vies uit en de wond was nog aan het bloeden; er hing een prop uit en allemaal vliegen eromheen. Als het maar geen grote infectie wordt. We hebben een hele tijd kunnen kijken en zijn ‘m ook een tijdje gevolgd en daarna zijn we nog door het hoge gras gebanjerd op de rug van de olifant op zoek naar andere dieren. Nog veel vogeltjes gespot. We hebben hier nog het hog deer ( het twee na kleinste hertsoort dat in Nepal voorkomt) en aan de waterrand een krokodil. Op de terugweg kwamen we nog een keer de neushoorn tegen. Onze gids spotte ‘m en we konden dus nog even gedag zeggen.

De volgende ochtend weer vroeg op. We werden om 6 uur wakker gemaakt en om 06.30 zaten we in de jeep voor de jeep safari. We reden naar het park en toen gingen we boven op de jeep. Het was super koud, maar wel leuk om de damp en mist in het salbos te bekijken. We zagen veel vogeltjes, vooral aan de waterkant en een aantal spotted deer. Het blijven mooie en elegante diertjes. Ook zagen we heel snel een barking deer wegschieten. Het kleinste hert dat in Chitwan National Park voorkomt en een erg schuw diertje. Tijdens de jeepsafari zijn we nog door een reservaat van Garial krokodilletjes (Nederlandse naam is Ganges Gavialen) gelopen. Het zijn krokodillen met een lange smalle bek. Het is een reservaat waar ze de dieren fokken en de eerste jaren blijven ze daar. De krokodil is namelijk met uitsterven bedreigt en zo proberen ze de jonkies groot te laten worden waarna ze uitgezet worden in het wild. In totaal zijn er al 751 krokodillen weer opnieuw in de natuur gezet. Er lagen ook een aantal grote jongens van een meter of 6 / 7. Wat worden die groot zeg. We reden daarna richting de uitgang van het park en hebben nog een kanotochtje op de Rapti rivier gemaakt in een speciale kano die volledig uit een boomstam is gesneden. Mooi bootje en we gleden met het bootje over de rivier in de mist. Het water was warmer dan de lucht en daardoor hing er nog meer mist om ons heen. Mooie vogeltjes gespot, aantal ooievaarsoorten (witte en de zwarte), de siberische eend, een eendsoort uit Nepal zelf, aantal egrit soorten, duizenden zwaluwtjes die om ons heen cirkelden en de pond heron (poelreiger).
Na het ontbijt per auto naar Bhaktapur. Die rit duurde de dubbele tijd door een (stilstaande) file en een kokende motor van de auto!!! waardoor we pas om 6 uur aankwamen.

Bhaktapur, donderdag 9 december 2010
Bhaktapur is een oude Koningsstad. Als je er doorheen loopt lijkt het alsof je terug in de tijd stapt. Helaas doen de vele gemotoriseerde voertuigen je wakker schrikken en waan je je weer in de tijd van nu. Er zijn drie hoofdpleinen waar mooie tempels en het paleis te zien zijn en op één plein (potter's square) zijn heel veel pottenbakkersactiviteiten te bezichtigen. En uiteraard onvermijdelijke verkoopstalletjes op ieder hoekje van de straat en die ook nog allemaal hetzelfde verkopen. Het stadje is redelijk rommelig en de oude historische gebouwtjes staan - op een enkele na - op instorten. Het is maar te hopen dat hier maar geen aardbeving plaatsvindt, want dat zullen heel veel huisjes niet overleven. Meer dan de helft van de stad zal dan zeker instorten. Het houtsnijwerk van de raamkozijnen, deuren en ballustrades zijn prachtig. Zo gedetailleerd en perfect gemaakt; echt mooi om te zien. Wij vinden het dan erg jammer om te zien dat de huisjes niet goed bij worden gehouden waardoor veel huisjes er maar vervallen bij staan. Jammer. Verder leek het ons een stadje waar veel lokale mensen hun handel drijven in het stadje zelf, want naast de vele toeristenspullen werd er ook veel groenten, fruit en andere dagelijkse benodigdheden verkocht. Een drukte van jewelste in de smalle straatjes van Bhaktapur. De pleinen waren in de ochtend toen wij er liepen nog redelijk rustig. We zagen de hordes toeristen pas tegen elf uur op de pleinen verschijnen. Na het bezoek aan Bhaktapur zijn we richting Kathmandu gereden. Een fijn hotel met een balkonnetje waar we 'smMiddags heerlijk in de zon hebben gezeten.

Kathmandu, 10 december
Vandaag hebben we de binnenstad van Kathmandu bezocht. We liepen vanuit ons hotel naar Durbar Square, het hoofdplein van Kathmandu. Het was daar een drukte van belang met allerlei lokale mensen die spullen willen verkopen, mannen en vrouwen in een soort klederdracht die voor geld op de foto willen, mensen die aan de Goden aan het vereren zijn en kindjes die bedelen. Het aantal toeristen viel ons op die plek, op het moment dat wij er waren, enorm mee. Het was een vreemde plek om te zijn en het heeft ons ook niet echt geraakt. Het was leuk om te zien en een must als je in Kathmandu bent, maar het heeft op ons geen onuitwisbare indruk gemaakt. Wat wel interessant was om te zien was een zogenaamde meisjesverering. Er is één meisje die totdat zij voor de eerste keer haar menstruatie heeft gehad als een soort God wordt gezien. Zij leeft op het plein in een tempel / paleis en laat zich op verzoek af en toe zien door een gouden raampje. Vandaag waren er veel meisjes die deze ceremonie ondergingen. Deze meisjes ondergaan hetzelfde alleen niet zo geïsoleerd als deze verkorene. Er zaten tig meisjes op een rij in mooie kleding, make-up op hun jonge gezichtjes en zij zaten te wachten totdat zij in het tempeltje hun ceremonie zouden ondergaan. Gisteren in Bhaktapur hebben wij een meisje mogen fotograferen die er hetzelfde uitzag. Waarschijnlijk heeft zij eenzelfde ceremonie ondergaan, vandaar dat zij ook zo gekleed ging gisteren. Dit was voor ons op het plein het indrukwekkendste wat we gezien hebben.
Verder hebben we geslenterd door de smalle en drukke straatjes van Kathmandu met heel veel spullen die er verkocht worden. Voor zowel lokale mensen als voor de toeristen. Wat ons enorm is opgevallen is dat er in deze stad veel armoede is. We hebben veel lijmsluivende kinderen (met name jongetjes) gezien en een aantal mensen die zitten te bedelen met verschrikkelijke aandoeningen. Dat raakt je diep in je hart, maar je kan ze niet allemaal helpen.
We hebben onze lunch genuttigd in een heerlijk lokaal straattentje. De jongens die het runden waren zo ontzettend enthousiast en na een heerlijke 'chow mein - bami' werd er een overheerlijke springroll gemaakt die op een bord werd geserveerd met prachtige garnering en een paar zelfgemaakte frietjes. Hij deed zijn uiterste best om het ons naar de zin te maken. Dit is waar wij zo enorm van kunnen genieten.
Verder hebben we in Kathmandu hebben we lekker relaxed en hebben we de afgelopen vier weken onder het genot van een biertje op ons balkon de revue laten passeren.

Morgen gaan we alweer verder. Nepal zit erop.

Liefs,
Pascal & Janneke
Kathmandu, 10 december 2010

Namaste Nepal

Pokhara - zondag 5 december
Wij wensen jullie allemaal een hele fijne Sinterklaas vandaag! Wij zijn alweer terug in Pokhara. Vanochtend ons laatste stuk gewandeld en om half tien waren we op onze eindbestemming. Vandaag even een dagje rustig aan. Dat hoort ook bij vakantie. Hieronder het verslag van onze trekking.

Poonhill-trekking Pokhara - Phedi - Pothana - Ghandruk - Ghorepani - Hille - Sarangkot - Pokhara
Een trekking waarin we iedere dag door een andere omgeving hebben gewandeld. We komen superlatieven te kort. Daarbij hebben we enorm geluk met het weer. Iedere dag stralend blauwe lucht en daardoor prachtig uitzicht op de Annapurna -bergen en Dhaulagiri. Iedere hoek die we bewandelen geeft weer een nieuwe blik. Wat is dit gebied ontzettend mooi. Echt onbeschrijfelijk. Ga het zelf ervaren!

We werden de dag voordat we aan onze trekking zouden beginnen opgewacht door onze gids en drager. Onze gids heet 'Tess', is een Nepalees uit het oosten van Nepal en woont met vrouw en vier dagen (!) oud dochtertje in Kathmandu. Hij is een rustige bescheiden man van rond de dertig en erg aardig en behulpzaam. De drager 'Pasang' is het jongste broertje van Tess en is een typische drager. Een jongeman van weinig woorden met een pezig,maar krachtig voorkomen. Hij draagt onze tas met gemak de vele beklimmingen op en afdalingen af. Bewonderenswaardig!

Dag 1 -30 november 2010, Pokhara - Phedi - Pothana

De eerste dag van onze trekking was een 'peuleschilletje'. Er zat weliswaar een behoorlijke klim in, maar die waren nog goed te doen. Het weer kon niet beter. We hebben ‘n strak blauwe hemel gehad en onwerkelijk mooi uitzicht op het Annapurna massief. Met geen pen te beschrijven zo mooi! Tijdens onze trekking de eerste dag hebben we naast enkele mooie vogeltjes een groep Himalaya langur apen gezien. Ze sprongen en aten in de bomen langs het pad dat we afliepen. Deze aap lijkt veel op de common langur (black face monkey). Ook hier was de vegetatie prachtig om te zien een voorrecht om doorheen te mogen lopen. Janneke moest Pascal af en toe even knijpen en visa versa.

Dag 2 - 1 december 2010, Pothana - Landruk - Ghandruk
Over de tweede dag kunnen we heel kort zijn: pittig we hebben flink afgezien! We waren om 7:30 gestart en de tocht begon door prachtig groen, waar we doorheen de toppen van enkele Annapurna reuzen konden zien schitteren in de zon. Fabuleus! Het ging op een gegeven moment vrijwel alleen maar naar beneden, waardoor de kuitjes en bovenbenen flink op de proef werden gesteld. Tijdens deze afdaling kwamen we door diverse zgn. 'Gurung' dorpjes. Met uitzondering van de westerse producten (frisdrank en chocorepen) die de lokale bewoners graag aan de voorbijkomende toeristen willen verkopen, lijkt het of de tijd hier heeft stilgestaan. Erg leuk dus om te ervaren en dat temidden van een omgeving die in feite niet te beschrijven valt.
Het 'simpele' boerenleven viert z'n hoogtij alhier. Zo zien we op vrijwel elke helling vrouwen graansoorten en andere gewassen (waaronder mosterd!) oogsten en behendig in hun bamboemanden gooien die op de rug gebonden is. Ook lopen we langs boerderijtjes, waar vrouwtjes op leeftijd in het zonnetje op hun gemakkie de oogst verder sorteren en zeven, zodat het gewenste product en kwaliteit beschikbaar komt. Op dit moment zijn ze een graansoort aan het verwerken waar ze een bier en een lokale wijn van maken. Heerlijk om van zo nabij te ervaren. Toen we Landruk binnen kwamen lopen, hoorden we kinderstemmetjes zingen. Dit bleek een lagere school te zijn. Het valt ons zowiezo op dat er veel schooltjes zijn, her en der verspreid over de hellingen en dalen. Wat ons erg tevreden stelt zijn de vele meisjes die ook naar school gaan. Daar wordt in Nepal gelukkig geen onderscheid in gemaakt zoals in India wel het geval is. De school lijkt hier rond 10u 's ochtends te beginnen. Rond tien voor tien hoor je een grote trom die men een tijdje blijft slaan. Overal komen dan kinderen aangesneld om op tijd in de schoolbanken te kunnen schuiven.
Na de lunch zou de tocht naar Ghandruk zo'n 3,5 uur duren volgens onze gids. Dat leek ons zo vreemd, was het was maar een klein stukje op de kaart die we bij ons hadden. We begonnen verder af te dalen, er leek geen eind aan te komen, tot we eerst een groepje schuwe 'red monkeys' zagen op een van de vele landbouwterrassen en daarna bij een snel stromend riviertje aankwamen . Na wat foto's en filmpjes te hebben geschoten ging het bergop en dan ook echt bergop...tjeemig...we dachten dat de afdaling al een pittig iets was, deze beklimming sloeg toch alles. We hebben regelmatig 'moed' verzameld door het liedje 'The only way is up, baby, for you & me now...' te zingen. Dit heeft ons gered (haha). We made it. Compleet doorweekt van het zweet en nagenoeg uitgeput kwamen we na 2 uur zwoegen in Ghandruk aan (1,5 uur korter dus dan de gids had ingeschat). Wij vonden het prima en na een koude maar toch lekkere douche zijn we even een half uurtje op bed gaan liggen. Zo dat was even nodig. Later deze middag hebben we nog een typisch 'Gunung' museumpje bezocht en een klein Boedistisch klooster.

Dag 3 - 2 december 2010 Ghandruk - Tadapani - Ghorepani
Na een heerlijke en lange nacht begon de wandeling om 07.15 uur. We maakten de deur ‘s ochtends open en wederom lachte de zon ons tegemoet. Deze dag kon niet beter beginnen. Zeker als je weet dat het de laatste maand niet zo mooi weer (helder) is geweest. We begonnen met een kleine klim. Zo dan hebben we dat meteen in de benen. Toen we vanochtend opstonden voelden we onze beentjes wel.... Tijgerbalsem doet soms wonderen. Na een tijdje lopen kwam er een pittige klim naar boven. Toen we boven aankwamen moesten we even bijkomen.
Vanaf dat punt zouden we 2 uur het bos in gaan en geen lodge meer tegenkomen. Het bos waar we doorheen liepen was sprookjesachtig mooi. Eigenlijk niet te beschrijven, maar overal oude, supergrote rhododendronbomen met mos begroeit die ver naar beneden hangt. De zonnestralen die het bos instralen en een lang wandelpad waar wij onze weg naar de volgende plek bewandelen. Echt prachtig en echt sprookjesachtig spannend. Na het bospad door naar Tadapani waar we onze lunch genuttigd hebben. Weer op een prachtige plek met mooi uitzicht.
Na de lunch kwamen we al snel aan in de plaats waar onze gids wilde gaan slapen, maar wij wilden toch graag door. Even overlegd en we zouden verder lopen . Toen we ook bij die slaapplek aangekomen werden vonden wij het nog te vroeg om te stoppen 14.45 uur. Tess kwam met een nieuw plan. We zouden vandaag tot Ghorepani proberen te lopen; dit zou nog ongeveer 1,5 uur zijn en dan veranderen we ons programma aan het einde. Dit zagen wij wel zitten. Fijn zo'n flexibele gids. We hebben aan het einde nu een extra wandeldag die niet standaard in het programma zit.
Wat ons deze middag wel opviel was de enorm grote groepen die ons tegemoet kwamen lopen . Het lijkt ons iets om in zo'n grote groep een trekking te doen waarbij je te maken krijgt met verschillende wandelsnelheden.
Na 1,5 uur wandelen zagen we Ghorepani in de verte liggen. We moesten nog stiekem een flink eind lopen voordat we er waren. Ook nog een flinke daling en dat was even slikken.'s Avonds de heerlijkste spaghetti gegeten: krachtvoer om de volgende dag de Poonhill te kunnen beklimmen.

Dag 4 - 3 december 2010 Ghorepani - Poonhill - Ghorepani - Ulleri - Hille
We waren al om 04.30 uur op, omdat we om 05.00 uur zouden beginnen aan de klim naar Poonhill. Het hoogste punt van deze trekking (3,210 mtr. hoog). Het was een leuke klim, maar zeker niet de pittigste die we tijdens deze trekking gehad hebben. Dat blijft zeker de klim van Landruk naar Ghandruk.
Het was echt enorm koud. We hadden vele laagjes aangetrokken inclusief muts en handschoenen. Die konden we zeker goed gebruiken. De kleuren van de lucht veranderde op een gegeven moment heel snel. De eerste zon kwamen op de bergen tevoorschijn. Prachtig gezicht. Hierdoor veranderde het zicht dat je had ook continu. We schatten dat er zo'n 100 mensen waren op dat punt. Wij zitten nu aan het eind van het seizoen. Als het echt druk is dan zie je 's ochtends een rij lampjes de berg op gaan. Dan staan er wel 700 mensen de zonsopgang te bewonderen. We hebben mooie fotootjes kunnen schieten en we hadden zeker geen spijt dat we hiervoor ons bed uitgekomen zijn. En wat we trouwens niet mogen vergeten te melden is dat het helder weer is. Toen we deze dag 's ochtends buiten kwamen was er een prachtige sterrenhemel. Overal om ons heen waren sterren. Toen wisten we dat we zeker een heldere zonsopgang zouden krijgen. De uitzichten blijven mooi en zijn eigenlijk niet te beschrijven.
Na het ontbijt begon het tweede stuk van deze dag. De route liep langs het kabbelende water met op veel plekken mooie kleine watervalletjes. We daalden waardoor we boven ons prachtige bossen zagen en de uitzichten waren mooi met een strakblauwe hemel erboven. Wat hebben wij een geluk! Genieten. We stopten in Ulleri waar we geluncht hebben. Het was toen 12.15 uur. De lunch duurt hier meestal een uurtje. Grappig, want je besteld en als je besteld hebt dan duurt het minimaal een half uur voordat ze het eten klaar hebben. Stel je voor dat er hier 700 toeristen langs komen... Hoe lang zou het dan duren? Daarom is het aanbod van restaurantjes waarschijnlijk zo enorm groot.
Op onze lunchplek zat een groepje Nepali die daar aan het eten waren. Het leek alsof ze grote schik om ons hadden. Zij hadden mutsen op, sjaals om en wij trokken zelfs onze trui uit, onderste deel van de afritsbroek werd eraf geritst. We zagen namelijk dat de route verder volledig in de zon was. Het was dus heerlijk 'kortebroeken' weer.
We zijn vandaag enorm afgedaald, dus alleen maar trappen naar beneden. Tess had ons al gewaarschuwd dat we zeker pakezels tegen zouden komen. En dat was inderdaad het geval. We gingen maar aan de kant, want de eigenaars zijn niet de vrolijkste personen. Zwaar hoor hoe die ezels het water, de marsen en snickers, chips en ander spul wat 'wij' eisen zo hoog in de bergen naar boven moeten sjouwen. Respect!
Veel akkerbouw gezien op dit laatste stuk. Veel rijstterrassen waarop op dit moment geen rijst maar o.a. aardappels of andere groenten verbouwd worden. Ze zijn de grond nu aan het klaarmaken op de (zoals wij die kennen) ouderwetse manier met twee ossen. Mooi gezicht, maar waarschijnlijk enorm zwaar werk. Net zoals we in India ook al gezien hadden.
In Hille aangekomen eerst een lekkere douche en toen hebben we op het terras genoten van een heerlijk koel Everest biertje. Deze komt in de top tien van meest lekkere biertjesmomenten van Pascal & Janneke. Dit is echt vakantie!

Dag 5 - 4 december 2010 Hille - Sarangkot
Na een heerlijke nachtrust van wel 10 uur zijn we vanochtend vanuit Hille naar Naya Pul gewandeld. Dit zou oorspronkelijk onze eindbestemming zijn, maar omdat we 'te snel' gelopen hebben gingen wij vanuit hier nog een stukje verder.
Het eerste stuk van de wandeling was wederom in een heerlijke omgeving. Wel wat frisjes want we liepen nog niet in de zon. Zodra de zon doorkomt is het heerlijk wandelen. Op een gegeven moment hoorden en zagen we gekraak van bomen en een hele lange rij schapen die de berg omhoog liep. Op het moment dat wij naar de schapen aan het kijken waren kraakte het enorm en er ging een boom 'van onderen'. Wij waren verbaasd dat ze op zo'n steil punt bomen omkappen. Tess vertelde dat de bomen gekapt worden omdat ze een weg aan het aanleggen zijn tussen Nayapul en Hille. Weg droom van Pascal en Janneke, weg idyllische omgeving, weg sprookje waarin wij ons bijna 5 dagen lang begeven hebben! Het voelde als een klap in ons gezicht. Een weg leggen in dit prachtige gebied. Een weg waarop stinkende auto's en motoren hun weg gaan vinden richting de nu nog onbedorven dorpjes? Nee, dat mag niet. Toch is het echt zo. Over een paar jaar is deze weg werkelijkheid.
Tess noemt dit ontwikkeling. Wij noemen dit vernietiging van het moois wat er nu is.
In Nayapul moesten we eventjes wachten op het spel dat Tess en Pasang moesten spelen om een goede prijs te krijgen voor de taxirit naar ons volgende punt. Na een tijdje gingen we de taxi in: stel je voor 5 volwassen, een klein suzuki altootje, één grote rugzak van Pascal & Janneke, een klein van Tess en Pasang en nog twee kleine rugzakjes van Pascal & Janneke. Oh ja en dan nog de chauffeur. En het paste. Als sardientjes in een blik over een weg die nou niet echt comfortabel te noemen is hebben wij bijna drie kwartier opgevouwen gezeten. We kregen er de slappe lach van.
Na een lunch nog een wandeling van ruim 3 uur naar Sarangkot waar we onze laatste nacht van deze trekking verblijven. De omgeving was weer compleet anders met veel kleine boerderijtjes.
De reden waarom we naar Sarangkot zijn gewandeld is het viewpoint dat hier is. Het is meer dan de moeite waard. Aan de ene kant kunnen we de bergen zien (Annapurna gebied) en aan de andere kant zie je Pokhara en het Phewameer. Prachtig uitzicht dus van hierboven. We hebben hier ook de lekkerste Dhal Bat gegeten tot nu toe. Dhal Bat is een bord met rijst, groenten en een chapati (dun pannenkoekje / brood).
De laatste dag nog wandelend naar Pokhara, nog zo'n 2,5 uur wandelen en toen zat onze trekking er al weer op. De omgeving was afwisselend en op veel momenten zijn we superlatieven te kort gekomen. Wederom een bijzondere ervaring rijker en waar we ook enorm van genoten hebben is het contact met de mensen. NAMASTE!

Pascal & Janneke
Pokhara, 5 december 2010

We verlaten India via Varanasi ...

Varanasi - India

Onze laatste plaats die we in India bezocht hebben was Varanasi. We hadden er bepaalde verwachtingen bij maar als we eerlijk zijn is Varanasi ons toch een beetje tegen gevallen. Het is enorm toeristisch en daar spelen de bewoners ook goed op in.
De eerste middag hebben we een stadstour gehad. We hadden meer zin om onze eigen weg te gaan en hebben ons al snel door de gids af laten zetten in de smalle straatjes van de binnenstad. Dit vonden we heerlijk om hier zelf een beetje doorheen te drentelen en langzaam richting de Ghats (de trappen richting de Ganges) te lopen. We hebben een hele tijd aan de Ganges gezeten en gekeken. Wat we geweldig vonden om te zien was een jongetje dat aan het vliegeren was. Hij had zo veel schik en plezier; prachtig. Met helemaal niets zo tevreden zijn en echt even kind zijn. Om 18.00 uur hebben we nog een soort ceremonie bijgewoond en toen terug naar de taxichauffeur die ons naar het hotel terugbracht.
's Ochtends hebben we nog een boottochtje op de Ganges gemaakt. Er waren een aantal mensen diehun wasritueel aan hetdoen waren (hoe zeg je dat?) endat was bijzonder om te zien.Ze worden hierdoor gezuiverd van hun zonden. Een aantal mensen gingen er echt helemaal in op. We zijn zowel aan de noord- als de zuidzijde van de Ganges naar de verbrandingsplaatsen gevaren maar zo vroeg was daar nog niet echt ietsloos. Er waren twee vuren aan en er lag ook één lijk klaar. Dat ligt in een doek verpakt en wordtna een tijde op het vuur gelegd en daar komt dan weer hout op te liggen. Een verbranding duurt 3 uur. Een deel van de as gaat mee naar huis en de rest wordt in de Ganges uitgestrooid. In de Ganges wordt werkelijk alles gedaan, ook kleding wassen. Tsja lekker.... De gids vertelde zelfs dat zwangere vrouwen, kinderen onder de 10 jaar, mensen met lepra of andere huidaandoeningen niet worden verbrand. Zij worden zo in de Ganges 'geloosd'. Na de boottrip op de Ganges hebben we door smalle straatjes geglibberd overuitwerpselen van met name koeien. We hebben al in veel steden gelopen, maar Varanasi staat echt bovenaan in onze top tien van meeste vieze plekken.

De grens over in India betekende 3 keer een aantal mensen omkopen om onze tassen met rust te laten (en dus geen volledige check!) en de grensformaliteiten om Nepal in te komen verliep wat bureaucratisch maar enorm vriendelijk.

We lieten India dus achter ons. Twee onvergetelijke weken. India is volgens ons een fascinerend land met meerdere gezichten.

Op naar Nepal. Nieuw land, nieuwe avonturen. Wat zal dit land ons gaan brengen en hoe zullen we dit gaan ervaren? Wij zijn benieuwd.

Incredible !ndia

Khajuraho - India, 27 november 2010

Hallo allemaal,

Het is alweer eventjes geleden, maar hier is dan ons tweede verhaal vanuit India. We zijn inmiddels aangekomen in Varanasi: de oudste bewoonde en heiligste stad van India. We zijn vanochtend heel vroeg aangekomen met de trein en zitten nu in de lobby te wachten om onze kamer op te kunnen. Tijd voor een berichtje!

We waren gebleven bij Jaipur. Vanuit Jaipur zijn we naar Bharatpur gereden - richting het Noorden. Onderweg vroeg Jippie (onze chauffeur) of we apen leuk vinden. Hoezo? Hij wilde ons een tempel met apen laten zien. De tempel heet Bakjal of Badjal of zoiets. Het was een rustige weg, maar toen we daar aankwamen belanden we in een surrealistische wereld. Het was een drukte van jewelste. Overal waren mensen in Indiase kleurige gewaden. Een prachtig maar wel enorm hectisch gezicht. We kregen meteen een rode stip van een oude vrouw boven de neus gedrukt. Een rode stip staat trouwens voor positieve energie en een gele stip staat voor vrede / vreedzaamheid. De tempel bestond uit een aantal lagen tegen een berg/rots op. Normaal springen op alle lagen veel aapjes vertelde Jippie ons, maar die zaten nu alleen op het hoogste niveau. Op de eerste laag was een groot soort zwembad met donker gekleurd water en daarin waren dus mensen zich aan het wassen met het heilige water. Men zegt / denkt dat er een waterpunt ontspringt (uit het niets) en dat water komt uit de Ganges. De Ganges is één van de heilige rivieren in India. Als je jezelf met Ganges water wast dan reinig je jezelf van al je zonden. Het was een spektakel dat we niet hadden willen missen. De mensen gaan helemaal op in het zichzelf wassen met dit water. De andere mensen die klaar zijn of nog staan te wachten zijn druk met elkaar in gesprek. Een drukke bedoeling en heel bijzonder. Op de derde laag zaten nu de aapjes die je nootjes kon voeren uit de hand. Ook lag er een koe vredig te liggen en hij ging ook geen meter aan de kant. Wat een rare plek om te zijn, maar hierdoor bijzonder om mee te maken. Dit hadden we zeker niet willen missen.

De hele weg van Jaipur naar Bharatpur reden we op de Super Highway (tolweg). Dit reed relaxed. Stel je niet een Super Highway voor zoals je dat bij ons kent, want naast scheurende vrachtwagens, bussen en normale auto's (voornamelijk tata's) lopen ook kamelenkarren op de snelweg. We zijn er voor gestopt om dit te fotograferen, want de kamelenkarren zijn echt leuk om te zien. De klapper kwam toen we zelfs een kamelenkar als spookrijder tegenkwamen en de tweede klapper twee koeien op de rechterbaan die liggend op de weg hun eten aan het herkauwen waren. Echt alle bussen, vrachtauto's, auto's en kamelenkarren moeten dan ineens op de rem om deze dieren te ontwijken! This is INDIA. Geweldig.

Keoladeo National Park - zaterdag 19 november - Bharatpur
Onze gids stond op ons te wachten en konden we kiezen tussen een riksja of zelf fietsen. Ja, en wij als echte Hollanders kozen natuurlijk voor zelf fietsen. Heerlijk op een fietsje, graadje of 28 door een National Park heen fietsen. Het kan voor ons niet beter. Het park is een kleine 30 vierkante km groot en een echt vogelparardijs. Hier komen uit alle windstreken (zelfs uit Nederland en Siberië) vogels overwinteren en wij waren in het goede seizoen. Het park zat vol met prachtige vogels. Echt een paradijs voor Pascal en Janneke. Mooie natuur, dieren (niet alleen vogels) en rust. Genieten dus. Dit was echt een topdag voor ons. Hierbij een greep uit de vogels die we gezien hebben: grey horn bill (echt één van de toppers die we hadden gehoopt te zien!), de spoon bill (ook zo eentje uit die categoerie), painted stork (ooievaar, een prachtige in enorme aantallen die aan het broeden waren op hun nesten en de jongen te eten gaven, geweldig om te zien. Deze ooievaar is trouwens van Indiase oorsprong - Zuiden van India), diverse reigersoorten (ook uit Europa de grijze), veel egrets (o.a. de pond (Vijver) egret = reiger: schattig om te zien hoe die zich in het water voortbeweegt en een vis vangt!!!), snake bird (slangehalsvogel - die gaat met z'n hele lijf onder water behalve zijn hals en kop), veel parakeets (wij kennen die als een dwergpapegaai), twee soorten uilen vooral de eagle owl was prachtig om te zien (een mega grote uil met knalgele ogen boven op een nest. Af en toe kwam zijn hoofd omhoog . Wauw. Daarbij heel veel ijsvogels gezien (vooral de fel gekleurde waren mooi), de comerants, eenden, duiven (onze favoriet, ahum), ganzen en nog een hele lijst die we nu even niet zo meer weten. Kortom kei veel vogels. Daarnaast ook nog een aantal andere bijzondere dieren: de jackal (een soort hond - dit was een topper en hadden we gehoopt. Binnen 5 minuten hadden we de eerste gespot en toen we het park uitfietsten zagen we er nog eens drie, yes!), super mooie grote schildpadden (de mud - modder schildpad), het sambar hert, het nile gau antiloop (Pascal had goede ogen!!!), kameleonnetje (de gids spotte deze op een plek waar wij hard voorbij reden) en de mangoest.
's Middags hebben we lekker geluierd aan het zwembad; dat hoort ook bij vakantie.

Fatehpur Sikri - zondag 21 november 2010 - Agra
Fatehpur Sikri betekent stad van de overwinning. Het is een stad die gebouwd is van rode zandstenen en die erg goed bewaard is gebleven. De stad is in de 16de eeuw gebouwd en men heeft er 16 jaar gewoond. De bronnen waar het drinkwater vandaan kwam gaven alleen nog maar zout water en toen heeft men de stad verlaten.
Toen we aan kwamen rijden stond er een gids. We begonnen onze rondleiding bij de toegangspoort (hoofdpoort) van de moskee; deze was imposant en enorm mooi en groot om te zien. Veel lokale mensen op de trappen en een paar geiten die ons welkom heten. In het midden van het plein van de moskee stond het grafmonument van de Sjeik.
Na het bezoek van het tempelcomplex liepen we aan de buitenkant van Fatehpur Sikri. De gids struinde over niet toeristische delen van dit complex . Wel interessant maar niet het hoofddoel van dit bezoek. Daarbij hadden we beperkte tijd omdat we ook nog een middagprogramma zouden hebben. De gids bleef maar omtrekkende bewegingen maken totdat Janneke zei dat ze het hoofdgebouw in wilde. Dit ging allemaal heel vaag maar uiteindelijk zijn we er toch binnen geloodst (zonder entreeticket! Daar zijn we zeker van) en de gids bleef buiten. We moesten binnen 10 minuten terug zijn. Het voelde niet helemaal goed en we zijn zelf terug gegaan naar onze chauffeur. Achteraf bleek ons 'vreemde gevoel' juist te zijn, want hij bleek geen licentie te hebben om dit werk te mogen doen. Hij beweerd bij hoog en laag dat hij een ticket heeft gekocht, maar dat had hij zeker weten niet. Jippie heeft nog een flinke discussie gehad met deze man!
Hop in de auto en vergeten. We hebben gezien wat we wilden zien alleen jammer dat de uitleg niet inhoudelijk voldoende was, maar ok daar komen we wel overheen. Dat hoort er ook weer bij, we zijn in India! Een ervaring rijker en een illusie armer.
En toen: op naar de TAJ MAHAL! De gids die we hier kregen was een aardige jongen. Hij legde veel uit en was ontzettend enthousiast. Na een stevige security check of dat je gaat vliegen stonden we binnen. Achter de entreepoort zie je een paar witte puntjes verschijnen en je realiseert achter de poort daar staat die. De Taj Mahal. Is het echt zo mooi als iedereen zegt? Is het terecht één van de zeven wereldwonderen door de mens gemaakt? De spanning stijgt in ons lijf, het is een vreemd gevoel wat er daar door je heen gaat. Je loopt door de poort en je ziet een deel van de Taj Mahal en dan ineens.... Wauw de Taj Mahal. Het is echt onbeschrijflijk, maar het is echt mooi en terecht één van de zeven wereldwonderen. Zoals al gezegd het is onbeschrijflijk, dus wil je het gevoel zelf beleven dan moet je het echt zelf gaan bekijken. We hadden ook super mooi weer. Helder blauwe lucht en dan zo'n wit gebouw aan de horizon. Veel foto's schieten al was dat door de drukte niet helemaal in rust mogelijk.
De Taj Mahal is van veraf heel erg mooi, maar van dichtbij is die nog veel en veel mooier. Hij is gemaakt van marmer en er zijn overal figuren in geslepen/gehakt en in kleur allerlei figuren ingelegd. Het is er niet op geschilderd maar het ligt er allemaal in. Fantastisch om te zien (en voelen)!

De erotische tempels - 23 november 2010 - Khajuraho
Vanuit Agra zijn we met de trein naar Jhansi gereden. Daar zijn we weer opgegepikt door een nieuwe chauffeur (helaas moesten we afscheid nemen van Jippie in Agra). Vanuit Jhansi zijn we naar Khajuraho gereden. Khajuraho was een gezellig druk dorp en niet een grote stad zoals Delhi, Jaipur of Agra. De reden waarom we hier naar toe zijn gegaan is het bezoek aan de zogenaamde erotische tempels, waarin de kamasutra in afgebeeld staat. Er waren maar er zijn er nog zo'n 1000 jaar geleden 85 tempels gebouwd waarvan er nog 22 over zijn gebleven. Degene die over zijn gebleven staan op de wereldcultuurgoedlijst van Unesco. Gelukkig maar want de tempels die er nog staan zijn echt nog heel erg mooi bewaard gebleven. Er is een Westelijk, Oostelijk en Zuidelijk deel maar de tempels in het Westelijke deel zijn het mooist om te bekijken. De sculpturen zijn zo gedetailleerd; echt prachtig om te zien. De gids was een grapjas en had leuke verhalen over de vele kamasutra-sculpturen die duidelijk niets aan de verbeelding overlaten. De reacties rondom ons heen van de diverse nationaliteiten is alleen al leuk om naar te kijken en zeker om naar te luisteren. Vooral een groep Japanners (of Koreanen dat weet je maar nooit) was geweldig. De gids liet een sculptuur zien van één of ander acrobatisch standje (zo eentje van 'don't try this at home') en vertelde er iets grappigs over. De ogen van de Japanner vielen er bijna uit en het geluid was 'HOOOOOOOOOOOOOHHHH'. Niet alleen standjes tussen man en vrouw zijn afgebeeld maar ook tussen mens en dier tijdens o.a. de jacht als er geen vrouwen aanwezig waren. Erg bizar.
Veel gelachen dus, maar vooral genoten van de prachtige en goed bewaard gebleven tempels.
Khajuraho vinden wij echt een super leuk plaatsje waarbij we ook heerlijk genoten hebben van de Indiase keuken (Green View Restaurant).

Bhandavgarh National Park (Tiger Reserve)
Via een prachtige route over het platteland zijn we met de auto van Khajuraho naar Bandavgarh gereden. Een rit van zo'n 6 uur. Gelukkig reed onze chauffeur iets prettiger (dit betekent veiliger) dan de eerste rit met hem. We hadden waarschijnlijk door onze ohs en ahs laten merken dat we ons niet helemaal happy voelden.
We kwamen op tijd aan in Bhandavgarh zodat we meteen aan konden schuiven voor de lunch en daarna direct beginnen met onze eerste 'tiger safari'. Als allereerste krijg je te maken met Indiase bureaucratie ten top! Voordat we het park inreden hebben we drie kwartier tot een uur staan wachten om de papierenkraam geregeld te krijgen. Geloof of het niet maar we stonden als eerste voor de ingang en we reden bijna als laatste weg. De smoes 'we have a lottery system here'. Ok. Tuurlijk.
Toen we het park inreden zagen we direct hoe prachtig het park is. We werden welkom geheten door spotted deer, sambardeer en vele vogeltjes. Helaas reed de chauffeur erg hard, maar het doel is echt 'de tijger spotten'. Na 1,5 uur rijden in deze mooie omgeving zagen we heel veel jeeps stilstaan. Dat betekent maar één ding: een tijger! Gaan we ‘m echt zien? Ja we hebben echt geluk gehad dat tijdens onze eerste safari een tijger zagen. En ons geluk kon niet op, toen bleek dat er twee tijgers zaten/lagen. Twee mannetjes van 18 maanden oud. Zij noemen het nog kleintjes maar voor ons waren ze echt al groot. De twee tijgers zaten aan de rand van het park niet eens ver van het dorpje. Een geweldige en onbeschrijfelijke ervaring. Het is de trip naar Bandavgarh zeker waard geweest en dat terwijl we nog een aantal safari's voor de boeg hadden. Wat gaat dit bezoek ons nog brengen? Nadat de tijgers gespot waren had de chauffeur iets meer rust en konden we genieten van al het andere moois wat het park te bieden heeft. Genoten dus de eerste dag.
's Avonds aardige mensen uit Australië leren kennen. Samen gegeten en wat gebabbeld en toen op tijd onder de wol want 's ochtends zouden we om 04.30 uur gewekt worden (vakantie??). Na een prima nachtrust zaten we om 05.00 uur klaar in de jeep voor onze tweede safari. Voor deze tweede safari hebben we in een ander deel van het park bezocht (zone 2). We zagen direct het verschil van omgeving, maar ook hier een ideale habitat voor de tijger. Ook deze tweede safari weer veel geluk want we spotten na een uurtje rondrijden al een vrouwtjestijger. Eerst veraf in de bossen, maar later rende ze heel hard over het pad een ander deel van het bos in. Toen zagen we wel dat het ook erg druk is met alle jeeps, want iedereen kwam in actie en het leek wel een kermisattractie zo'n herrie. Ja daardoor raakt die tijger ook van de wijs. We hadden geluk want onze chauffeur ging naar de beginplek terug en daar lag ze rustig in het gras. Helaas volgden meerdere jeeps ons en schoot de tijger naar een rustigere plek en hebben we haar niet meer gezien. Desalniettemin dat we na twee mannelijke jonge tijgers ook een vrouwtjestijger hebben gezien.
Terug in onze lodge, die trouwens erg mooi is aangelegd, kregen we een heerlijk ontbijt. Daarna afscheid genomen van de Australiërs en heerlijk met een boekje in de zon tot aan de lunch. 's Middags stond onze derde safari op het programma. Zou het nog overtroffen kunnen worden wat we al gezien hebben? We vragen het ons af....
We hadden pech bij de bureaucratie van India, want we hebben ruim een uur staan wachten bij de poort en toen moesten we nog 30 minuten naar een andere ingang rijden. Dit betekende dat we veel later het park in reden. Je mag hier namelijk maar tot aan zonsondergang in het park blijven. Er mogen geen lampen van de auto aan en je moet om 17.30 uur terug zijn. We baalden echt enorm, want dit is één van de hoogtepunten in onze India-trip, maar we werden enorm beloond. We hebben een volwassen mannetjestijger zo mooi kunnen bekijken. Hij lag gewoon op een verhoging naar alle toeristen te kijken. Daar heeft hij wel 15 min. gelegen en dat was echt super gaaf. Daarna is hij gaan 'wandelen' en alle jeeps erachteraan natuurlijk. Op een gegeven moment stak hij het pad over waardoor we de tijger heel duidelijk hebben gezien en fotograferen. Het begon niet zo leuk maar de safari was een groot succes.
's Avonds hebben we weer nieuwe mensen leren kennen. Dit keer uit Canada. Een gepensioneerd stel dat heel veel reist. Inspirerende mensen met een brede blik. We hebben een erg leuke avond gehad. 's Ochtends hebben we samen met hen een safari gedaan (onze laatste). Ook hier hebben we weer een tijger gezien maar deze keer lag hij te slapen op 100 meter afstand.
Bandhavgarh was voor ons echt een hoogtepunt in India. We hebben hier enorm genoten van de mooie natuur, natuurlijk het spotten van de met uitsterven bedreigde tijger en ook van de rust die we tussen de safari's door hadden. In één woord een fantastische ervaring.

Na onze laatste safari hebben we onze tas weer ingepakt en na de lunch zijn we naar Katni gereden om daar de trein de nemen. De local agent en de chauffeur waren niet de meest snuggere bij elkaar. Ze moesten tig keer de weg vragen naar het station omdat er een truck in de weg stond en we daardoor om moesten rijden. En ook nog 'lachen' (achteraf dan) was dat we 1,5 uur hebben zitten wachten op de vertraagde trein en toen de trein er was moesten we van de ene kant van het station naar de andere kant met onze bepakking. En dat is niet zo gemakkelijk. Stel je voor een overvol perron met allemaal verkopers vol met schalen met eten en theekannen en dan twee van de lompe Hollanders met een te grote rugzak achterop en ook nog eentje los in de hand rennend op het perron om de juiste wagon in te springen. PFoeh wat een belevenis. We kwamen nat bezweet aan. De Indiërs die bij ons zaten zullen wel gedacht hebben 'raar stel'. Maar dat was niet zo want we hebben gezellig zitten kletsen. Indiërs zijn echt aardig. Op een gegeven moment kwamen er kranten voor de dag en die werden op de banken gelegd. Ze gingen eten .... En wij krijgen ook. We voelden ons enigszins bezwaard maar aan de andere kant vereerd. We hebben dus ook heerlijk gegeten en genoten van de Indiase gastvrijheid. Op zo'n moment besef je weer dat het andersom in Nederland nooit zal gebeuren. We hebben een prima treinrit gehad en ook nog een paar uurtjes kunnen slapen.

En nu Varanasi. We zijn benieuwd wat deze stad ons gaat brengen. Je ziet in het hotel hier veel pelgrims en die sfeer zal ook zeker in de stad zelf hangen. Het is een drukke stad, maar wij denken wel een enorm interessante stad. We gaan het ervaren en jullie horen van ons.

Veel groetjes vanuit een veelzijdig en ongelofelijk India,
Pascal & Janneke
27 november 2010

Prikkelende zintuigen in India

Hallo allemaal,

Na een behoorlijke lange reis van Amsterdam via Londen naar Delhi kwamen we aan in deze mega-stad. We zijn nu een paar dagen in het onbeschrijfelijke India en we kunnen zeggen dat werkelijk al onze zintuigen iedere seconde geprikkeld worden: horen, zien, voelen, proeven en ook zeker ruiken (en dat niet altijd positief bedoeld!).
Delhi was indrukwekkend om te zien. We hebben gekozen om de belangrijkste bezienswaardigheden te bezichtigen. Het was na aankomst vanuit Nederland behoorlijk pittig, maar we hebben het overleefd. Vooraf dachten we dat het een shock zou kunnen zijn, maar dat is reuze meegevallen. Wel waren we blij dat we op het einde van de dag naar het treinstation werden gebracht, omdat we wisten dat we dan eindelijk naar bed toe konden.
De trein was een belevenis op zich. We zaten in een 'coupéetje' met aardige Indiase mensen en we hadden nogal wat bekijks. Grote tassen, grote schoenen, een meid met korte haren en ook nog eens blank zijn: dat vraagt om starende Indiërs. Ze zijn allemaal super vriendelijk en zeer geïnteresseerd en de kinderen willen even Engels praten en je een handje geven. Op en top genieten voor ons die treinrit!
In Ranthambore aangekomen werden we opgehaald door onze chauffeur Jippie en een lokale gids. We werden naar ons hotel gebracht dat aan de rand van het Ranthambore National Park ligt. Een mooie kamer in een bungalowtje in een fraai aangelegde tuin. Onze vakantie kan niet beter beginnen. Na een paar happen gegeten te hebben, konden we dan eindelijk naar bed (we waren al 48 uur wakker!). 's Ochtends werden we gewekt en we moesten uit een hele diepe slaap ontwaken. We hadden 's ochtends namelijk om 06.30 uur onze eerste safari. Ja dat betekent dus om 07.15 uur vertrekken, want Indiërs nemen de tijd niet zo nauw! En daar sta je dan met je verrekijker en camera om de nek en nog de slaap in de ogen (... we hadden 3 kwartier langer kunnen blijven liggen). Het Ranthambore national park was voorheen een jachtgebied voor de Koninklijke Maharadja. In dit park zijn zelfs een fort en enkele andere gebouwen midden in de natuur terug te vinden. Een vreemd maar wel interessant contrast.
Onze verwachtingen van de safari in dit nationale park waren niet hoog wat betreft van het spotten van wild en zeker niet het spotten van de tijger. Dit is ook niet gebeurd, helaas (stiekem toch gehoopt??). Na de lunch nam Janneke een banaantje mee en dat moest ze snel afgeven toen een black faced monkey op haar af kwam rennen. Helaas geen banaantje, maar wel een leuke foto van een triomfantelijk kijkende black faced monkey!
's Middags hadden we een tweede safari en het gebied waar we doorheen reden was schitterend. Ook meer dieren gespot; o.a. het sambarhert, de chital (spotted deer), een prachtige uil in een boom en een aantal mangoesten.

Woensdagochtend zijn we richting Jaipur gereden. Jippie (onze chauffeur) kwam ons ophalen. We hebben ook meteen kennis gemaakt met de rijkunsten van de Indiërs. Eén regel: er bestaan geen verkeersregels. Rood is doorrijden en borden hangen er voor decoratie. Dus het wet van de sterkste geldt hier. Gelukkig rijdt Jippie prima al hebben we soms wel ons hart vast gehouden. De trucks die hier rondrijden lijken wel rijdende kerstbomen. De één blinkt nog meer dan de ander en versieringen hangen overal. We vragen ons af of ze wel voldoende zicht op de weg hebben. En wat we vooral niet mogen vergeten is het claxoneren. Continu maakt men gebruik van de claxon. Na een paar dagen India hoor je het niet meer.
Aangekomen in Jaipur regende het pijpestelen. Jippie nam ons mee naar een lokaal Indiaas restaurantje. Daar hebben we heerlijk gegeten. Een bord met allemaal kleine hapjes en Jippie legde uit hoe we moesten eten. Alles met de rechterhand, inclusief het breken van het naanbrood. Dat vraagt wat oefening, maar het is ons redelijk gelukt.

Jaipur is de hoofdstad van Rajasthan en staat bekend als de roze stad. De gebouwen van de oude stad zijn in een rozetint geschilderd toen Prins Albert van Wales naar Jaipur kwam (lang geleden!). Rondom de oude binnenstad is een stadsmuur waarin allemaal winkeltjes zijn gevestigd. Dit zijn winkeltjes voor de lokale bevolking en voor ons heerlijk om door heen te struinen zonder continu aan je arm getrokken te worden. We genieten ervan om dit schouwspel van koop en verkoop te aanschouwen. Hier komen echt al je zintuigen aan bod. Prachtig!
Vandaag (donderdag) hebben we 's ochtends met Shaam (lokale gids) een bezoek gebracht aan het Amber Fort. Ons programma zou beginnen met een ritje op de rug van een olifant naar de entree van het fort. Toen we aankwamen schrokken we van de enorme horde toeristen met de gemiddelde leeftijd van boven de 50 (sorry paps en mams...), maar meestal mijden wij deze plekken. Even diep ademhalen en in een ellenlange rij aansluiten. We moesten even denken aan lange rijen in een attractiepark. Het ritje op de olifant was best lachen; we hadden meer de slappe lach van het aanschouwen van hoe iedereen er mee om ging en we kwamen helemaal niet meer bij toen een opdringerige Indiase fotograaf twee Engelse meiden toeschreeuwde 'please smile and look into my camera, you do not look pretty!!!!'. Die meiden bescheurden het en wij ook. Toeristische trekpleister? Nee, helemaal niet hoe kom je daar nu bij.
Al met al was het bezoek aan het fort zeker de moeite waard en vooral ook omdat onze gids ons heel veel heeft verteld over de geschiedenis en het geloof in India wat je heel veel terug ziet komen in wandtekeningen en andere kunst. In de vroege middag hebben we het Observatory bezocht. Dit is Unesco werelderfgoed waar eeuwenoude meetapparatuur van het sterrenstelsel te zien is. Daarna ook nog een bezoek aan het City Palace, dat mag natuurlijk niet ontbreken.
De rest van de middag hebben we nog lekker gewandeld door de straten van Jaipur en nu zitten we lekker met een biertje buiten in de tuin van het hotel dit berichtje te schrijven.
India is voor ons een nieuwe belevenis die moeilijk te omschrijven is. Je moet het echt zelf ervaren. Morgen op naar onze volgende bestemming: Keoladeo Vogelreservaat in Bharatpur en daarna de Taj Mahal in Agra!

Ons vergaat het uitstekend. Tot nu toe geen last van onze buik (...... hoe lang nog??) en we genieten volop wat India zo bijzonder maakt.

Veel liefs,
Pascal & Janneke
Jaipur - 18 november 2010

Vandaag is dé dag!

Vandaag is dé dag,
deze komt maar één keer,
wij gaan volop genieten,
en zeggen tegen jullie tot over een paar maandjes maar weer!

Veel liefs,
Pascal & Janneke

Laughing


Today is the day
it will only come ones
we will enjoy every second
and say to you see you within a couple of months!
Love,
Pascal & Janneke
Laughing