Pascal-en-Janneke-round-the-globe.reismee.nl

Magic of the Outback

We hebben The Northern Territory doorkruist en zijn in Southern Australia aangekomen. Van verlaten dorpen via kilometerslange wegen, Nieuwjaar in Coober Pedy of all places, de overweldigende natuur van Flinders Ranges naar Adelaide. Een heerlijke stad met strand om even bij te komen.

Alice Springs - Uluru campsite - 29 december 2010
Na een vroege start in Alice Springs reden we in ruim vijf uur richting Kings Canyon. Het gebied van de Kings Canyon was echt indrukwekkend. Het was even een pittige klim omhoog van zo'n 20 minuten en daarna was het redelijk vlak met af en toe een stuk omhoog of weer omlaag. De rotsen waren echt zo indrukwekkend dat we er geen genoeg van kregen. Junod (onze gids) had ons gewaarschuwd om veel te drinken omdat het echt heel erg warm is. De temperatuurmeter gaf aan 'High risk' maar we hadden vijf uur gereden om hier te komen dus dan wil je ook starten was Junod maar ook onze mening. Het was ook zeer zeker de moeite waard. Veel water drinken. Wij moesten op het einde zelfs nog een beetje rustig aan doen met het water omdat het net te weinig was. Het was ook echt heel erg heet. Je zweet je hier rot, het zweet drupt van je hoofd tot aan je tenen via je rug naar beneden. Pfoeh en het blijft maar druppen. Na even rusten bij een watertje waar we een duik konden nemen, moesten we een trap omhoog en het laatste stuk. Iedere plek had weer een ander uitzicht op de canyon en de omgeving. Wauw!
Helaas hebben we hier een pittige vertraging van twee uur opgelopen omdat er een oudere vrouw tegen de vlakte ging en echt bij moest komen en daarna werd ook een jongere jongen uit Londen niet goed en moest zelfs het water in geholpen worden om af te koelen. Zij moesten daarna ook nog naar de dokter om gecontroleerd te worden en toen konden we door naar onze campsite. Logisch dat dit serieus genomen wordt. We kwamen laat aan op de campsite waardoor we tegen twaalf uur pas in onze tentjes lagen. Een korte nacht want om kwart vóór vier ging onze wekker al weer. Cool...

Uluru (Ayers Rock) - Kata Tjuta (the Olgas) National Park, 30 december 2010
We moesten vroeg op voor de sunrise. Het was er behoorlijk druk, maar er was voldoende ruimte. Na de sunrise (mooi) begonnen we aan de route OM de Ayers Rock. Een ronde van zo'n 10 kilometer. We begonnen rond 7 uur aan de wandeling en waren rond 09.20 uur terug. Sommige delen van de rock zijn heilig verklaard door de Aboriginals en mogen niet gefotografeerd worden. Dat ze goed aangegeven zijn.... Ahum. Was dat nu het begin of juist het eindbordje van het gebied dat heilig verklaard wordt? Misschien hebben we wel gezondigd. Gelukkig dat we niet gesnapt zijn want dat had ons 5,000 AUD gekost. We hebben trouwens nog een dingo (een soort wilde Australische hond) zien lopen. Helaas niet vast kunnen leggen maar die liep daar ineens in het struikgewas. Verder niet veel dieren gezien, maar wel wat vogeltjes in de gaten van de rots. De zebravink is een mooi vogeltje met een rode/oranje snavel. Ze zijn heel bedrijvig en beweeglijk en vliegen van hot naar her. De wandeling was echt magic. Vooral de kleuren van de lucht en dan zo'n grote oranjegekleurde rots.... 1/3 is trouwens te zien boven de grond en 2/3 zit er nog onder. Hij ligt ook op z'n kant (vertikaal) kregen we 's middags te horen tijdens onze cultural training. We drinken hier trouwens liters water om je goed te blijven voelen. Je zweet continu en hebt echt de liters water hard nodig. Alleen 's ochtends dronken we samen al bijna 6 liter!
Na de wandeling rondom Ayers Rock zijn we naar de Kata Tjuta (the Olgas) gereden. De compositie van het steen is anders dan die van Ayers Rock. Die van Kata Tjuta is volgens onze gids te vergelijken met een fruitcake (stenen met een of ander goedje dat de boel bij elkaar houdt) en Ayers Rock is te vergelijken met een ijsblokje dat langzaam smelt (erosie). De Kata Tjuta (Aboriginal naam - The Olgas is de Westerse naam) lijken losse rotsen en van een afstand lijkt het wel op ongevallen kegels van het bowlen maar vanaf een andere hoek lijkt het weer een groot massief rotsen langs elkaar gestapeld. Echt zeer indrukwekkend. We hebben de Kata Tjuta dus van diverse hoeken kunnen bekijken. De verschillende contrasterende kleuren waren supermooi. Helder blauwe lucht en er kwamen wolkjes tevoorschijn. Van die mooie witte proppen watten die in de felblauwgekleurde lucht boven de oranjegekleurde rotsen hangen; 'It's a kind of magic' Daar liepen wij in de verzengende hitte (42 graden) te genieten van deze mooie aangezichten. Onbeschrijfelijk. Dit moet je echt zelf zien en voelen, zoals we al vaker hebben geschreven deze waanzinnige trip. We zijn nog naar een viewpoint gereden waar we zowel The Olgas als Ayers Rock konden zien liggen. Wederom een gave panorama.
Terug naar de campsite waar we een lekkere hamburger kregen. Dat hadden we wel verdiend na de wandelingen. De hitte is enigszins draaglijk omdat die droog is maar 40 plus is echt hot kunnen we zeggen. Iedereen had er wat last van. Gelukkig hadden we 'vrijaf' t/m 15.00 uur dus er was tijd om even af te koelen in het zwembadje dat op de campsite aanwezig was. Heerlijk je lijf even af laten koelen. Het leek wel of het water sisste, toen alle oververhitte lijven in het water gingen. Haha.
's Middags nog een bezoek gebracht aan het cultural centre. Leuk om iets meer te lezen over de Aboriginals. Daarna hebben we nog een wandeling gemaakt van een uurtje waarin onze gids het e.e.a. vertelde over de Aboriginals. Veel is heilig en geheim en daardoor bestaan er ook veel variaties op een verhaal.Behalve rotstekeningen is ook niks vastgelegd. Alles wordt mondeling van generatie op generatie overgedragen, al ruim 40.000 jaar. Na deze wandeling op naar de sunset. We kregen een bekertje champagne en wat zoutjes. Dit was een heerlijk moment.
De zonsondergang was erg snel en de andere kant (dus niet Ayers Rock zelf) kleurde super mooi op. De Nederlanders (er zit nog een stel uit NL in onze groep) stonden daar naar te kijken terwijl iedereen naar Ayers Rock keek die inmiddels haar prachtige oranje gloed had ingeruild voor een doffe donkere kleur.
Deze nacht hebben we een heerlijk en speciaal geslapen. We sliepen namelijk in een swag (een soort grote slaapzak met een matras erin) in de open lucht. Boven ons een heldere hemel met duizenden sterren. We hebben super geslapen. Wat een speciale plek en wederom een bijzondere herinnering).

Uluru - Coober Pedy, 31 december 2010

Na weer een korte nacht hebben we de laatste dag van 2010 de hele dag in de bus gezeten. Ruim 800 kilometer van Uluru naar Coober Pedy. Een mijnstadje dat bekend is (en alleen maar bestaat) vanwege het 'opal'gesteente in de grond. Een lange rit met de voor ons verwachte lange, lange rechte wegen, weinig begroeiing en droogte. Het is hier zo vlak. We zijn blij dat we niet zelf hoeven rijden want >800 kilometer zelf rijden en misschien 15 auto's tegen komen en een paar road trains kan je ook doen indutten.
We kwamen rond vijf uur aan in Coober Pedy. Coober Pedy ligt echt in een woestijn en het was zo'n 45 graden toen we er aankwamen. Normaal rond deze tijd is het er tusse de 50 - 55 graden. Wij vonden 45 graden al (te) heet dus fijn dat het weer niet zo goed was (hihi).
Bij aankomst kregen we een film te zien over hoe het in Coober Pedy begonnen is met de vondst van de opal in de grond. Daarna gingen we bekijken hoe de mensen er wonen. Ze wonen namelijk onder de grond. Slim om de mijnen die men gegraven heeft voor het vinden van de opal te gebruiken als huis en de temperatuur is er altijd gelijk, zo'n 25 graden. En dat voelt echt heerlijk aan. Na een city tour kregen we even een uurtje voor onszelf. We hebben geslapen in een bunkhole. Je raadt het al... ook onder de grond. In de inhammen stonden stapelbedden en daar hebben wij (heerlijk) geslapen. 's Avonds met z'n alle in de lokale pizzatent gegeten en daarna naar de bar: 'the place to be!!'. We hebben er lekker gedanst en een drankje gedronken. Het viel ons op dat hier de Aboriginals en de mensen uit de 'community' zoals ze dat zelf noemen heel goed samen kunnen leven. De Aboriginals waren al lichtelijk aangeschoten en dansten er op los op de dansvloer. Aboriginals kunnen niet zo veel alcohol verdragen en het schiet bij hun iets sneller naar hun hoofd. Iets voor twaalf was het aftellen en op dat moment stonden de meesten op de dansvloer. We zijn het jaar dus goed begonnen. Toen we terugliepen naar onze grot (we voelden ons een nachtje 'Fred & Wilma' van de Flinstones) gaf de thermometer 32 graden celcius aan om 00:35 uur. Dat is eigenlijk geen lekkere zwoele zomeravond meer maar meer een plakkerige hete.

Coober Pedy - 1 januari 2011
GELUKKIG NIEUWJAAR!
Onze dag begon alweer om 7 uur en begon met Noodling. Wat is dat? Noodles eten? Nee, in de berg met afval zelf naar opal zoeken. Niet helemaal ons ding, maar er zijn er een aantal in onze groep die wat kleine stukjes gesteente hebben gevonden. Grappig. Daarna zijn we doorgereden naar een opvang voor kangaroes die verstoten zijn, waarvan de moeder overleden is, mensen die een kangaroe als huisdier hielden en het toch maar niets vonden.... Echt goed werk wat deze twee mensen doen. Ze draaien met z'n tweetjes shifts om de dieren om de vier uur eten te kunnen geven. Echt goed werk. Vooral het zien van een heel klein kangaroetje was geweldig. Toen die uit de draagzak gehaald werd, was het oh en ah gehalte enorm hoog. We mochten ‘m ook eventjes vasthouden. Smelt, echt schattig.
We zijn het nieuwe jaar dus prima begonnen. Daarna een rit van 5-6 uur door naar Quorn met een zeer bijzondere stop bij een mega-groot salt lake (zoutmeer). De plek om een aantal grappige foto's te maken natuurlijk. Wie is er zo gek om te verzinnen om je tong op de grond op het zout te leggen? Natuurlijk de gids en wij zijn allemaal zo gek om dat te doen. Zie het resultaat in de fotoserie.... Het zout is trouwens tien keer zouter dan normaal keukenzout.
Quorn was onze volgende bestemming van deze trip. We verbleven er in The Mill. Een mooi karakteristiek gebouwtje met een fijne plek waar we buiten konden zitten. Het was fris de eerste avond dus voor de eerste keer werd de lange broek hier uit de tas getoverd.

Wilpena Pound, 2 januari / Flinders Ranges
We hoefden niet al te vroeg op deze dag; ook wel eens lekker om om 7 uur er pas uit te hoeven. We zijn naar Wilpena Pound gereden waar we een wandeling maakten naar een prachtig uitzichtpunt. Het was een mooie klim die door de mooie bossen van Wilpena Pound ging. Het was dus ook stukken in de schaduw lopen en dat was wel zo fijn. De wandeling was niet erg pittig en had twee uitzichtpunten. Het gebied lijkt op een krater maar dan helemaal begroeid met bomen. Veel vogeltjes dus.
Na de lunch vertrokken we naar een 360 graden uitzichtpunt. Wat gaaf was, was dat we onderweg emu's en kangeroes tegenkwamen. Hier konden we ook even de bus uit dus van dichterbij wat foto's schieten. Gaaf!

Quorn - Adelaide, 3 januari
Helaas de laatste dag brak al weer aan maar nog wel eentje met een leuk ochtendprogramma. We stopten eerst bij een plek waar de yellow footed rock wallaby misschien te zien zou zijn. Deze komt alleen in Flinders Ranges voor dus we hoopten dat we geluk hadden. Het is een mooi beestje met inderdaad geel gekleurde voeten en een mooie gestreepte staart. Zoals je hieruit kunt opmaken hebben we ‘m inderdaad gezien en dit kwam merendeel door Marloes uit Nederland die echt goede ogen heeft. Gaaf zeg dit beestje. We zijn als een stel muizen het pad afgelopen en hebben er een paar mogen spotten. Echt gaaf, wat een geluk.
Daarna stond dé wandeling van die dag op het programma. Een wandeling bij 'the Dutchman Stern'. Een wandeling die zigzaggend naar een heel mooi uitzichtpunt zou leiden en zo'n 3 uur zou duren (5 kilometer heen en ook via hetzelfde pad weer terug). We hadden geluk met het weer want het was nog niet zo heel erg warm. Dit begon pas toen we bijna terug waren. Toch loop je wel veel in de zon en verbrand je ook stiekem. Oppassen geblazen hier. Op het laagste punt sprongen er nog veel kangeroes op en neer. Dit blijft iedere keer weer mooi.
Bij het hoogste punt aangekomen werden we allemaal even stil. Wat een mooi uitzicht over Flinders Ranges. We konden Quorn, Spencer Gulf en Flinders Ranges goed zien. Adembenemend mooi. Toen we bovenkwamen werden de koeken, bananen, drinken en andere lekkernijen bij iedereen voor de dag getoverd. Het kost zo veel energie hier om in de warmte actief te zijn. Uiteindelijk is iedereen boven gekomen, inclusief de 'Golden Girls' (de drie Zwitserse dames op leeftijd waarvan de oudste 70 is!!!!) en dat was reden om nog een mooie groepsfoto te maken.
Op de terugweg hadden we super geluk want er zat een moederkangeroe met jong onder een struik naast het wandelpad en ze bleef zitten. Pascal en ik dachten dat wij de enige waren die dat geluk hadden gehad maar blijkbaar had die daar de hele tijd gezeten. Wauw. Flinders Ranges is een bijzondere plek, hier hadden we nog wel een week kunnen vertoeven. Gaaf.
Na de wandeling zijn we via The Mill (lunch) terug gereden richting Adelaide.

Adelaide, 4 en 5 januari 2011
In Adelaide zijn we een dagje langer gebleven dan gepland. Het is een heerlijke stad en doet ons aan Nijmegen denken. Gewoon even chillen is ook af en toe lekker en dat hebben we hier ook gedaan. Gisteren wat dingen geregeld en 's avonds gaan eten met de groep met wie we van Alice Springs naar Adelaide zijn gereden in een leuke bar 'Exeter'. Leuke plek om 's avonds te zijn. Vandaag hebben we door Adelaide gewandeld en aan het einde van de middag hebben we de tram naar het strand genomen. Heerlijk op 5 januari een paar uurtjes aan het strand vertoeven en een duik in de zee.

Morgen gaan we voor twee dagen naar Kangaroo Island. Daar hebben we zin in. De natuur in en hopelijk veel wildlife spotten.

Veel groetjes vanuit 'down under',
Pascal & Janneke
5 januari 2011

Reacties

Reacties

Mieke

Moet een reserve schijfje sturen voor al jullie herinneringen of is er nog plek!?
Hele andere verhalen dan uit uit Nepal-India, maar wel allemaal geweldig om te lezen! Zit op de foto's te wachten, maar zag aan het tijdstip dat ik wel heel snel erbij ben deze keer! Dus wacht nog maar even!
Dikke kus en knuffel

Mayke

Na een drukke dag heerlijk om jullie verhalen te lezen en te ontstressen....ik ga nog snel door naar de foto's.

nellie en harm

hoi Janneke en Pascal. Bedankt voor het kaartje en voor jullie ook de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar. Maar dit jaar kan vast al niet meer stuk. We volgen jullie op deze site. Nog een paar maanden te gaan, geniet er van en we zien jullie weer in het voorjaar. Groetjes Nellie en Harm.

Ria

Nog de allerbeste wensen voor het nieuwe 2011 met voor jullie nog prachtige reis-uitdagingen te gaan.
Prachtig verhaal weer. Ja..... door jullie vertelsels over de Kings Canyon, Kata Tutja en die prachtig gekleurde Uluru komen de herinneringen weer heel intens terug (2001) en ook de warmte van toen voel ik weer heel duidelijk. Uit respect voor de Aboriginals zijn wij toen ook óm de Uluru gewandeld en niet er bovenop geklommen.
Nog heel veel reispezier. Ik geniet telkens volop van jullie belevenissen. Dank voor het 'meereizen'.
Liefs,
Ria

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!