Pascal-en-Janneke-round-the-globe.reismee.nl

De wonderen van de woestijn, Salta en Buenos Aires!

Vanuit het Zuiden in Chili zijn we naar het Noorden gevlogen. Van de groene wandelgebieden naar de droogte van de woestijn. Vanuit San Pedro de Atacama met de bus via één van de mooiste routes zijn we naar de koloniale stad Salta door gereisd . Daar hebben we het vliegtuig naar de wereldstad Buenos Aires genomen. De één-na-laatste bestemming van onze 'round-the-globe'reis. Aan onze droomreis komt een einde....

San Pedro de Atacama (Noord-Chili), 2 t/m 6 maart 2011
Tijdens de vlucht van Santiago naar Calama werden we getrakteerd op één van de mooiste zonsondergangen ooit. De lucht kleurde op een bijzondere manier van felgeel naar vuurrood, dat was ongekend. En vanuit een vliegtuig was het prachtig om te zien. In Calama stond de eigenaar van ons hostel op ons te wachten. Het was donker waardoor we helaas niet veel van het andere landschap zagen dan we gewend waren in het Zuiden van Chili.
De volgende dag zagen we in wat voor een apart plaatsje we beland waren. Door het hele dorp onverharde stoffige straten, allemaal lage stenen huisjes in een roodachtige of witte kleur. Meer variatie in kleur is er in feite niet. Het kan het best vergeleken worden met een dorpje in het Wilde Westen dat je vast kent van de western films. Heel wat anders dan het groene, vochtige en bergachtige gebied in het Zuiden waar we de afgelopen weken geweest waren. Zo, op naar één van de vele touragenten om de omgeving relaxed te ontdekken. Nadat we de tours geboekt hadden voor de volgende dagen we hebben in de heerlijke tuin van ons hostel Eden Atacameno) gezeten. Onze eerste tour begon pas om 16.00 uur die middag; het bezoek aan de Maanvallei (Valle de la Luna). Na een kleine vertraging gaan we op weg en we genieten volop van de wonderen van de woestijn. De rotsformaties, kloven, grotten, diverse tinten rode aardetinten en bijzonder creaties van kristalafzettingen maken de trip onvergetelijk. Het hoogtepunt moet de zonsondergang worden. De woestijnvallei gloeide prachtig, maar daarbij viel de eigenlijke zonsondergang enigszins in het niets. Het gaf een speciaal gevoel om daar boven op een heuvel te zitten met uitzicht over de hele vallei, die snel van kleur veranderde door de ondergaande zon.....

Tatio Geysers, 4 maart 2011
De volgende dag moesten we wel heel erg vroeg op (3:30) om op tijd te zijn voor de zonsopgang bij de Tatío Geysers. We gingen niet met Cactus tour maar met Grado Diez (tourorganisatie). Deze trip gingen we dus met ' 'n graadje of 10' en dat blijkt het niet eens te zijn op 4230 meter hoogte in de woestijn. Later dan verwacht werden we door de aardige gids Leo opgepikt. De twee uur durende rit in het pikkedonker gaat over een hobbelweg bergop in een stoere of-the-road truck. Aangekomen bij het geiserveld is het drukte van belang. Veel auto's, minibusjes, iets grotere busjes en onze gele truck dus. Al bibberend van de kou baant een ieder zich een weg door de kou richting de borrelende en stomende geisers. Een mooi gezicht, al moeten we bekennen dat we niet 'flabbergasted' zijn van het geheel. Leuk, maar meer ook niet. Na een tijdje gaan we naar een andere plek waar nog meer geisers zijn en vooral een hotspring waar in gebaad kan worden. Gezien het nog altijd erg vroege tijdstip en de bijbehorende kou op deze hoogte, laten we dit lekker aan ons voorbijgaan. We grinniken om de kreunende en piepende 'helden' die wel de duik wagen, vooral als ze het behaaglijke water uitkomen en in de striemende kou staan de kleumen. Haha, be our guest! Ondertussen heeft Leo een heerlijk ontbijtje klaargemaakt van pannenkoeken en warme broodjes ham/kaas. Die gaan er wel in! De groep is trouwens een leuk gezelschap van vooral Spaanstalige jongeren. Al met al een gezellige boel. Samen met een Belg en een Francaise lijken we de enige Europeanen. Op de weg terug stoppen we nog bij een klein dorpje, waar de kerk de hoofdattractie is. Samen met het eten van Lamavlees, verteld onze gids.
Over lama's gesproken, rijdend door een adembenemend decor zien we plotseling een kudde lama's tegen de berghelling genieten van het sappige gras wat hier groeit. Witte, bruine, zwarte en bonte. Fantastisch, vooral in combinatie met de kleuren van de berghelling en de strakblauwe lucht. Hoogtepunt van de dag? We vervolgen de weg naar San Pedro de Atacama en stoppen helaas niet bij een vallei waar veel grote cactussen groeien. We worden afgezet aan de rand van het dorp en wandelen maar even direct door het geinige dorpje. Het blijft fascinerend hoe San Pedro de Atacama haar karakter weet te behouden, ondanks de hordes toeristen die hier naartoe komen.

Saltar de Atacama en de lagunes, donderdag 5 maart
De woensdag maken we ons op voor de derde en tevens laatste trip: Saltar de Atacama en de Laguna's. Om 6 uur 's morgens staan we weer klaar. Ja hoor, het is nog steeds vakantie. Dit keer weer met Cactus tours en wederom is Pablo is onze gids. Heel anders dan de dag ervoor lijkt het wel of we met de 'Zonnebloem' op het jaarlijkse uitje gaan. We zitten met voornamelijk gepensioneerde Fransen in de bus en een Israelisch gezin met drie (kleine) kinderen die het in de bus zitten na een half uur al aardig moe zijn. We rijden in het donker richting de zoutvlakte waar drie soorten flamingo's zich tegoed doen aan een soort van kleine garnaaltjes die leven in de laguna's (meertjes) die de Saltar de Atacama rijk is. We waren mooi op tijd, want toen we aankwamen waren er behoorlijk veel Flamingo's druk in de weer in het ondiepe water. Her en der vlogen ze alléén of in groepjes over ons heen. Enkele konden we zelfs op enkele meters naderen. Wauw, een prachtige ervaring in een wel erg bijzondere omgeving van vulkanen en de enorme zoutvlakte.
Na het bezoek aan de flamingo's gaan we bergop richting twee hooggelegen laguna's. De laguna's zijn mooi om te zien maar er zijn maar weinig vogels te spotten. Op de terugweg stoppen we nog in een klein plaatsje waar niet zo heel veel te zien is. Het lijkt erop of onze gids daar een commissie krijgt want hij probeert iedereen toch wel heel erg te overtuigen om een ijs of iets anders te kopen!! Voor ons was het hoogtepunt die dag het zien van de flamingo's. We hadden daar wel een uur eerder willen aankomen en kunnen gaan zitten en kijken, kijken en genieten.
Rond 15.00 uur waren we terug en hadden we nog voldoende tijd om in de tuin van ons hostel te zitten. Wat een fijne plek.

Salta, 7 - 9 maart 2011
Via één van de mooiste routes die we ooit gereden hebben zijn we van San Pedro de Atacama (Chili) naar Salta (Argentinië) gereden. De weg van San Pedro de Atacama (Chili) dwars door de Andes naar Salta (Argentinië) was een aaneenschakeling van schitterende uitzichten. We weten nu waar de 'pasteltinten' vandaan komen. Waanzinnig! Ook de enorme en vele cactussen, de meeste méters hoog, zijn prachtig om te zien. Op zo'n manier gaat een rit van zo'n 11 uurtjes razendsnel voorbij. Ook reden we dwars door Salinas Grande ('n een enorme zoutvlakte waar ook zout gewonnen wordt) aan de Argentijnse kant van de route. De spierwitte en natte vlakte, met hier en daar een hoopje zout waren een extra attractie op deze fantastische route.
We hadden trouwens wel meteen een vertraging te pakken toen we 's ochtends vertrokken vanuit San Pedro de Atacama. Eén van de (vele Franse) medepassagiers van onze bus had problemen met haar reisdocumenten, waardoor de hele bus anderhalf uur stilstond bij het douanekantoortje.Het heeft zeker een half uur langer geduurd omdat zij deze problemen had. Gelukkig hadden we bij de Argentijnse douane meer mazzel, want we hoefden onze tassen niet door de scan te laten gaan, wat een bus voor ons van een andere maatschappij wel moest. Argentina here we come (again)! Toen we Salta naderden begon het te regenen. Op zich niet zo'n probleem als je in de bus zit. Voor een aftandse bak die een tijdje voor ons reed was dit echter wel lastig....de ruitenwissers werkten niet. Maar de inventieve Argentijnen zijn niet voor één gat gevangen; hup raampje open, paraplu naar buiten (!) tijdens het rijden met een vaartje van 90km/u en vegen maar om het zicht enigszins te verbeteren. Geweldig, zulke momenten maak je eigenlijk alleen mee in continenten als Zuid-Amerika, Azië en Afrika.

In Salta wilden we niet zo heel veel. Het stadje bekijken en naar het M.A.A.M. museum. Helaas bleek dat op maandag gesloten en het was... maandag. Dan maar dinsdagochtend voordat we het vliegtuig naar Buenos Aires nemen. Salta is een mooie stad met veel koloniale gebouwen, veel leuke winkeltjes en een leuke straat (Balcarce) waar leuke barretjes en cafeetjes zijn. 's Middags zijn we naar het uitzichtspunt op Cerro San Bernardo gewandeld. Heel veel trappen omhoog en dan werde je beloond met een mooi uitzicht over Salta. Overdag hadden we 's maandags gelukkig droog weer maar 's avonds begon het te regenen. We waren goed nat toen we terug kwamen in het hotel.
's Ochtends bleek dat het de hele nacht behoorlijk had geregend. In het deel waar wij onze kamer hadden, was ook de stroom uitgevallen dus we hadden geen elektriciteit die ochtend. Voordat we naar Buenos Aires zouden vliegen wilden we naar het M.A.A.M. museum. Helaas bleek dit ook op dinsdagochtend gesloten ivm carnaval. Dit museum hadden we heel graag willen bezoeken omdat er drie kinderlijkjes van een bepaalde stam te bezichtigen zijn. Ze hebben jarenlang hoog in de koude bergen gelegen waardoor ze goed intact zijn gebleven (ze waren gemummificeerd). Jammer dat we het museum niet in kunnen.

In Buenos Aires staat de beloofde chauffeur Norberto ons al op te wachten. We hebben een prachtige slaapplek (06 Soho Suites) in Palermo. Palermo is een mooie en zeer gezellige wijk.

Woensdag 9 maart
Woensdag hebben we de bus naar La Boca genomen. Het was een busrit van bijna een uur. Dan realiseer je en voel je dat BA een mega-stad is. La Boca is de wijk waar het voetbalstadion La Bombonera zich bevindt. Het is wel de wijk die niet helemaal veilig is maar Priscilla had aangegeven waar we wel en waar we niet mochten komen. Dit stond ook zo in de Lonely Planet aangegeven, dus we blijven aan één kant van de wijk!
Waar de bus stopte (bij het water waar het heel erg stonk) zijn we richting caminito gelopen. Dit zijn drie kleurrijke straatjes waar het zwart ziet van de toeristen. Dit is het bekende stukje en overdag kun je er prima wandelen. Het is heel klein dus je hebt het ook snel gezien. Daarna zijn we door gelopen richting het stadion. Het stadion bevindt zich midden in een woonwijk en het is echt een groot stadion als je het ziet liggen, geel/blauw gekleurd.
Vanaf La Boca zijn we naar San Telmo gewandeld. Een wijk in BA die bekend staat om de oude historische gebouwen en de vele antiekzaakjes die er zijn. Leuke wijk om door heen te wandelen. Het was al half vijf geweest toen we de bus terug namen naar Palermo. De rit duurde nog iets langer dan vanochtend want het was hartstikke druk op de weg. Erg warm in de bus ook dus we waren blij om uit te stappen. 's Avonds zijn we voordat we gingen eten nog even door de winkelstraatjes in Palermo gewandeld. Leuke winkeltjes met grappige spullen. Een aanrader is 'Reva', een restaurantje twee blokken van onze slaapplek vandaan. We hebben er overheerlijke vis gegeten.

Donderdag 10 maart
Onze tweede dag Buenos Aires begonnen we niet met de bus maar met de metro. De metro gaat vele malen sneller. Je moet wel goed op je spullen passen maar een gewaarschuwd mens telt voor twee. Toch let je nog extra op maar het echte duwen en dringen hebben wij gelukkig niet mee gemaakt. Het was wel erg druk maar niet vervelend.
We zijn tot het eindpunt van de metro gegaan en zijn onze wandeling bij San Martín plein begonnen, maar eerst via één van de bekendere winkelstraten, Florida, gewandeld. De wandelroute was leuk maar we liepen ook veel via de grote winkelstraten. Een aangezien wij niet echt van die shoppers zijn had de route voor ons wel iets anders mogen zijn. De grote prachtige gebouwen blijven mooi en zeker de bekende gebouwen zoals het congrescentrum, de theaters, en de obelisk zijn zeker het bezichtigen waard. De route eindigde bij La Plaza de Mayo waar de dwaze moeders iedere donderdag om 15.30 uur een protest houden. De dwaze moeders hebben in de jaren '70 hun kinderen verloren. Ze zijn simpelweg van de straat geplukt en vermoord en gewoon verdwenen. Een verschrikkelijke zwarte plek in de geschiedenis van Argentinië. We hebben de dwaze moeders gezien omdat het donderdag was. Op het plein stond een standje en om half vier was het protest. Wij kwamen teruglopen via San Telmo tegen vier uur en hebben nog een klein groepje gezien. Dat je dat iedere week nog kan opbrengen.... Maar het is verschrikkelijk als er zoiets met je kind(eren) gebeurd is.

En gisteravond de voetbalwedstrijd. In principe kan dit niet ontbreken bij een bezoek aan het voetbalgekke Buenos Aires. We werden om 18.30 uur door Paola opgehaald. Paola, een Boca Juniors-fan in hart en nieren. Ze had voor de veiligheid haar twee tattoo's op haar rug/nek afgedekt en ook de armbandjes in de geel/blauwe kleur van Boca werden zorgvuldig weggewerkt. Ze ging 'neutraal' met ons naar de voetbalwedstrijd tussen Club Atletico Independiente uit Buenos Aires tegen Godoy Cruz uit Mendoza. Samen met twee Engelsen die in Australië werken, werden we in een schoolbusje naar het stadion gebracht. We moesten wel lachen toen we de wit/oranje-gekleurde bus zagen. Met een bus 'escolar' naar het stadion. Net alsof we undercover naar het stadion worden begeleid. Haha. De wedstrijd betrof de tweede ronde van de Copa Libertadores, zeg maar de Zuid-Amerikaanse Champions League. Om lekker in de stemming in te komen, werden we uitgenodigs voor pizza met bier, voordat we te voet richting het stadion van Independiente gingen. Het stadion is nog gedeeltelijk in aanbouw en ligt prachtig midden in een volkswijk. Pal naast een ander gigantisch stadion van Racing Club, de aartsrivaal van Independiente uiteraard. Zo gaat dat nu eenmaal in voetbalgekke steden, waar ook ter wereld. Toen we stadion naderden hoorden we al luid gezang en getrommel van de 'harde kern' van de Independiente fans. We krijgen steeds meer zin in dit avondje Argentijnse passie. In het stadion wordt de ene vlag na de andere en vele spandoeken opgehangen en gespannen. Het schijnt echt een serieuze aangelegenheid te zijn, want zicht of geen zicht op het veld, ze blijven hangen! We hebben een plekje in hetzelfde vak als de fanatieke aanhang van de thuisclub. Heerlijke sfeer. Zeker als er al snel 1-0 op het bord staat. De betonnen tribune waar we op staan (hier kan het nog; staanplaatsen), schud op en neer. Wat een enthousiasme. Helaas voor het thuispubliek scoort de tegenstander een aantal doelpunten 'uit het niets' en verliest Independiente met maar liefst 1-3. Aiai, dat doet pijn. We hebben ook in heel korte tijd meer Spaanse scheldwoorden gehoord, dan de 5-6 weken dat we in Zuid-Amerika zijn! En hoe vaak moeders (madre) er wel niet bijgehaald wordt.... Één man achter ons kon z'n emoties nauwelijks te baas en bleef maar schreeuwen. Wat een Latijnse passie voor zijn club. Erg mooi om van zo dichtbij mee te maken. Wat ook opviel was het grote aantal kleine kinderen in het stadion. Uiteraard geen aandacht voor de wedstrijd, maar spelend en zelf voetballend met een klein balletje. Pa en ma hebben er geen omkijken naar en kunnen zelf 'ontspannen' van het voetbal genieten. Net als wij gedaan hebben!!

Vandaag is ons laatste dagje in Buenos Aires. Een heerlijke stad waar wij het goed naar onze zin hebben. Morgen vliegen we naar Abramo in Sao Paulo (Brazilië). We kijken er naar uit om hem en zijn familie weer te zien. Ook gaan we nog een paar dagen naar het strand in Ubatuba. Onder het genot van een caipirina zullen we de afgelopen vier maanden nog eens de revue laten passeren voordat we het vliegtuig instappen naar 'ons thuis'. We weten nu al dat we afscheid nemen van deze onvergetelijke reis met een lach en een traan!

Veel liefs,
Pascal & Janneke

Reacties

Reacties

Een "held"

Die hotsprings kun je anders een stuk beter in gaan liggen dan eromheen staan te kijken in de koude wind... Heerlijk warm! :))

Maikel en Rianne

Geniet nog van jullie laatste stukje reis en we verwachten dat jullie er nog niet aan willen denken, maar voor volgende week een hele goede terugreis.
Bedankt voor alle mooie verhalen en foto's. We zijn benieuwd om het allemaal live van jullie te kunnen horen...

Mieke

Weer heerlijk genoten vanmorgen met het zonnetje in de erker en weer een geweldig verhaal! Ik weet zeker dat er thuis nog veel meer bijkomt en ik nog vele mooie foto's ga zien de komende tijd van jullie!
Ik heb er van genoten, maar ben zo blij dat het bijna de 17e is!
Dikke kus

Mayke

Hey jongens,

besef me nu ook dat dit inderdaad jullie laatste reisverslag is wat ik lekker op mijn gemakje lees.
Hoe snel gaat de tijd, zijn er gewoon al weer 4 maanden voorbij. Nog even lekker uitrusten aan het strand en bijkomen van alle avonturen. Hoop jullie volgend weekend even te kunnen zien.....Liefs Mayke

tante Rikie

Wat hebben jullie veel gezien in die vier maanden.
Prachtige foto s en geweldige verhalen.
Nog even genieten en dan weer naar huis.
Bedankt voor alle mooie foto s en verhalen.
Groeten van oom Paul en tante Rikie.

wiet en wilma

wij hebben genoten de afgelopen maanden van jullie mooie verhalen en prachtige fotos geniet nog van de laatste dagen.

Martha

Lieve vrienden,

De tijd is voorbij gevlogen. Fijn om tijdens de afgelopen vier maanden jullie reis te volgen via de mooie verslagen en foto's. Geniet van jullie laatste dagen en tot vrijdag!!

Liefs van ons drietjes!

Marian

Hallo jullie Twee

Het zit dan nu dan echt op !!!!!
aan alles komt een eind
ook aan dit avontuur JAMMER
Ik kom jullie nog ff een hele goede vlucht toewensen
en wel thuis.


groetjes en welkom in GENNEP !!!!
Marian

ria

He Pascal en Janneke
Het zit er bijna op. Geniet nog van de komende dagen en een hele goede thuisreis. Ik heb niet alleen genóten van jullie verhalen, nee het was of ik er bij was, zo mooi verteld en vastgelegd op de foto's. Bedankt en welkom in Nederland.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!