Khajuraho - India, 27 november 2010

Hallo allemaal,

Het is alweer eventjes geleden, maar hier is dan ons tweede verhaal vanuit India. We zijn inmiddels aangekomen in Varanasi: de oudste bewoonde en heiligste stad van India. We zijn vanochtend heel vroeg aangekomen met de trein en zitten nu in de lobby te wachten om onze kamer op te kunnen. Tijd voor een berichtje!

We waren gebleven bij Jaipur. Vanuit Jaipur zijn we naar Bharatpur gereden - richting het Noorden. Onderweg vroeg Jippie (onze chauffeur) of we apen leuk vinden. Hoezo? Hij wilde ons een tempel met apen laten zien. De tempel heet Bakjal of Badjal of zoiets. Het was een rustige weg, maar toen we daar aankwamen belanden we in een surrealistische wereld. Het was een drukte van jewelste. Overal waren mensen in Indiase kleurige gewaden. Een prachtig maar wel enorm hectisch gezicht. We kregen meteen een rode stip van een oude vrouw boven de neus gedrukt. Een rode stip staat trouwens voor positieve energie en een gele stip staat voor vrede / vreedzaamheid. De tempel bestond uit een aantal lagen tegen een berg/rots op. Normaal springen op alle lagen veel aapjes vertelde Jippie ons, maar die zaten nu alleen op het hoogste niveau. Op de eerste laag was een groot soort zwembad met donker gekleurd water en daarin waren dus mensen zich aan het wassen met het heilige water. Men zegt / denkt dat er een waterpunt ontspringt (uit het niets) en dat water komt uit de Ganges. De Ganges is één van de heilige rivieren in India. Als je jezelf met Ganges water wast dan reinig je jezelf van al je zonden. Het was een spektakel dat we niet hadden willen missen. De mensen gaan helemaal op in het zichzelf wassen met dit water. De andere mensen die klaar zijn of nog staan te wachten zijn druk met elkaar in gesprek. Een drukke bedoeling en heel bijzonder. Op de derde laag zaten nu de aapjes die je nootjes kon voeren uit de hand. Ook lag er een koe vredig te liggen en hij ging ook geen meter aan de kant. Wat een rare plek om te zijn, maar hierdoor bijzonder om mee te maken. Dit hadden we zeker niet willen missen.

De hele weg van Jaipur naar Bharatpur reden we op de Super Highway (tolweg). Dit reed relaxed. Stel je niet een Super Highway voor zoals je dat bij ons kent, want naast scheurende vrachtwagens, bussen en normale auto's (voornamelijk tata's) lopen ook kamelenkarren op de snelweg. We zijn er voor gestopt om dit te fotograferen, want de kamelenkarren zijn echt leuk om te zien. De klapper kwam toen we zelfs een kamelenkar als spookrijder tegenkwamen en de tweede klapper twee koeien op de rechterbaan die liggend op de weg hun eten aan het herkauwen waren. Echt alle bussen, vrachtauto's, auto's en kamelenkarren moeten dan ineens op de rem om deze dieren te ontwijken! This is INDIA. Geweldig.

Keoladeo National Park - zaterdag 19 november - Bharatpur
Onze gids stond op ons te wachten en konden we kiezen tussen een riksja of zelf fietsen. Ja, en wij als echte Hollanders kozen natuurlijk voor zelf fietsen. Heerlijk op een fietsje, graadje of 28 door een National Park heen fietsen. Het kan voor ons niet beter. Het park is een kleine 30 vierkante km groot en een echt vogelparardijs. Hier komen uit alle windstreken (zelfs uit Nederland en Siberië) vogels overwinteren en wij waren in het goede seizoen. Het park zat vol met prachtige vogels. Echt een paradijs voor Pascal en Janneke. Mooie natuur, dieren (niet alleen vogels) en rust. Genieten dus. Dit was echt een topdag voor ons. Hierbij een greep uit de vogels die we gezien hebben: grey horn bill (echt één van de toppers die we hadden gehoopt te zien!), de spoon bill (ook zo eentje uit die categoerie), painted stork (ooievaar, een prachtige in enorme aantallen die aan het broeden waren op hun nesten en de jongen te eten gaven, geweldig om te zien. Deze ooievaar is trouwens van Indiase oorsprong - Zuiden van India), diverse reigersoorten (ook uit Europa de grijze), veel egrets (o.a. de pond (Vijver) egret = reiger: schattig om te zien hoe die zich in het water voortbeweegt en een vis vangt!!!), snake bird (slangehalsvogel - die gaat met z'n hele lijf onder water behalve zijn hals en kop), veel parakeets (wij kennen die als een dwergpapegaai), twee soorten uilen vooral de eagle owl was prachtig om te zien (een mega grote uil met knalgele ogen boven op een nest. Af en toe kwam zijn hoofd omhoog . Wauw. Daarbij heel veel ijsvogels gezien (vooral de fel gekleurde waren mooi), de comerants, eenden, duiven (onze favoriet, ahum), ganzen en nog een hele lijst die we nu even niet zo meer weten. Kortom kei veel vogels. Daarnaast ook nog een aantal andere bijzondere dieren: de jackal (een soort hond - dit was een topper en hadden we gehoopt. Binnen 5 minuten hadden we de eerste gespot en toen we het park uitfietsten zagen we er nog eens drie, yes!), super mooie grote schildpadden (de mud - modder schildpad), het sambar hert, het nile gau antiloop (Pascal had goede ogen!!!), kameleonnetje (de gids spotte deze op een plek waar wij hard voorbij reden) en de mangoest.
's Middags hebben we lekker geluierd aan het zwembad; dat hoort ook bij vakantie.

Fatehpur Sikri - zondag 21 november 2010 - Agra
Fatehpur Sikri betekent stad van de overwinning. Het is een stad die gebouwd is van rode zandstenen en die erg goed bewaard is gebleven. De stad is in de 16^de eeuw gebouwd en men heeft er 16 jaar gewoond. De bronnen waar het drinkwater vandaan kwam gaven alleen nog maar zout water en toen heeft men de stad verlaten.
Toen we aan kwamen rijden stond er een gids. We begonnen onze rondleiding bij de toegangspoort (hoofdpoort) van de moskee; deze was imposant en enorm mooi en groot om te zien. Veel lokale mensen op de trappen en een paar geiten die ons welkom heten. In het midden van het plein van de moskee stond het grafmonument van de Sjeik.
Na het bezoek van het tempelcomplex liepen we aan de buitenkant van Fatehpur Sikri. De gids struinde over niet toeristische delen van dit complex . Wel interessant maar niet het hoofddoel van dit bezoek. Daarbij hadden we beperkte tijd omdat we ook nog een middagprogramma zouden hebben. De gids bleef maar omtrekkende bewegingen maken totdat Janneke zei dat ze het hoofdgebouw in wilde. Dit ging allemaal heel vaag maar uiteindelijk zijn we er toch binnen geloodst (zonder entreeticket! Daar zijn we zeker van) en de gids bleef buiten. We moesten binnen 10 minuten terug zijn. Het voelde niet helemaal goed en we zijn zelf terug gegaan naar onze chauffeur. Achteraf bleek ons 'vreemde gevoel' juist te zijn, want hij bleek geen licentie te hebben om dit werk te mogen doen. Hij beweerd bij hoog en laag dat hij een ticket heeft gekocht, maar dat had hij zeker weten niet. Jippie heeft nog een flinke discussie gehad met deze man!
Hop in de auto en vergeten. We hebben gezien wat we wilden zien alleen jammer dat de uitleg niet inhoudelijk voldoende was, maar ok daar komen we wel overheen. Dat hoort er ook weer bij, we zijn in India! Een ervaring rijker en een illusie armer.
En toen: op naar de TAJ MAHAL! De gids die we hier kregen was een aardige jongen. Hij legde veel uit en was ontzettend enthousiast. Na een stevige security check of dat je gaat vliegen stonden we binnen. Achter de entreepoort zie je een paar witte puntjes verschijnen en je realiseert achter de poort daar staat die. De Taj Mahal. Is het echt zo mooi als iedereen zegt? Is het terecht één van de zeven wereldwonderen door de mens gemaakt? De spanning stijgt in ons lijf, het is een vreemd gevoel wat er daar door je heen gaat. Je loopt door de poort en je ziet een deel van de Taj Mahal en dan ineens.... Wauw de Taj Mahal. Het is echt onbeschrijflijk, maar het is echt mooi en terecht één van de zeven wereldwonderen. Zoals al gezegd het is onbeschrijflijk, dus wil je het gevoel zelf beleven dan moet je het echt zelf gaan bekijken. We hadden ook super mooi weer. Helder blauwe lucht en dan zo'n wit gebouw aan de horizon. Veel foto's schieten al was dat door de drukte niet helemaal in rust mogelijk.
De Taj Mahal is van veraf heel erg mooi, maar van dichtbij is die nog veel en veel mooier. Hij is gemaakt van marmer en er zijn overal figuren in geslepen/gehakt en in kleur allerlei figuren ingelegd. Het is er niet op geschilderd maar het ligt er allemaal in. Fantastisch om te zien (en voelen)!

De erotische tempels - 23 november 2010 - Khajuraho
Vanuit Agra zijn we met de trein naar Jhansi gereden. Daar zijn we weer opgegepikt door een nieuwe chauffeur (helaas moesten we afscheid nemen van Jippie in Agra). Vanuit Jhansi zijn we naar Khajuraho gereden. Khajuraho was een gezellig druk dorp en niet een grote stad zoals Delhi, Jaipur of Agra. De reden waarom we hier naar toe zijn gegaan is het bezoek aan de zogenaamde erotische tempels, waarin de kamasutra in afgebeeld staat. Er waren maar er zijn er nog zo'n 1000 jaar geleden 85 tempels gebouwd waarvan er nog 22 over zijn gebleven. Degene die over zijn gebleven staan op de wereldcultuurgoedlijst van Unesco. Gelukkig maar want de tempels die er nog staan zijn echt nog heel erg mooi bewaard gebleven. Er is een Westelijk, Oostelijk en Zuidelijk deel maar de tempels in het Westelijke deel zijn het mooist om te bekijken. De sculpturen zijn zo gedetailleerd; echt prachtig om te zien. De gids was een grapjas en had leuke verhalen over de vele kamasutra-sculpturen die duidelijk niets aan de verbeelding overlaten. De reacties rondom ons heen van de diverse nationaliteiten is alleen al leuk om naar te kijken en zeker om naar te luisteren. Vooral een groep Japanners (of Koreanen dat weet je maar nooit) was geweldig. De gids liet een sculptuur zien van één of ander acrobatisch standje (zo eentje van 'don't try this at home') en vertelde er iets grappigs over. De ogen van de Japanner vielen er bijna uit en het geluid was 'HOOOOOOOOOOOOOHHHH'. Niet alleen standjes tussen man en vrouw zijn afgebeeld maar ook tussen mens en dier tijdens o.a. de jacht als er geen vrouwen aanwezig waren. Erg bizar.
Veel gelachen dus, maar vooral genoten van de prachtige en goed bewaard gebleven tempels.
Khajuraho vinden wij echt een super leuk plaatsje waarbij we ook heerlijk genoten hebben van de Indiase keuken (Green View Restaurant).

Bhandavgarh National Park (Tiger Reserve)
Via een prachtige route over het platteland zijn we met de auto van Khajuraho naar Bandavgarh gereden. Een rit van zo'n 6 uur. Gelukkig reed onze chauffeur iets prettiger (dit betekent veiliger) dan de eerste rit met hem. We hadden waarschijnlijk door onze ohs en ahs laten merken dat we ons niet helemaal happy voelden.
We kwamen op tijd aan in Bhandavgarh zodat we meteen aan konden schuiven voor de lunch en daarna direct beginnen met onze eerste 'tiger safari'. Als allereerste krijg je te maken met Indiase bureaucratie ten top! Voordat we het park inreden hebben we drie kwartier tot een uur staan wachten om de papierenkraam geregeld te krijgen. Geloof of het niet maar we stonden als eerste voor de ingang en we reden bijna als laatste weg. De smoes 'we have a lottery system here'. Ok. Tuurlijk.
Toen we het park inreden zagen we direct hoe prachtig het park is. We werden welkom geheten door spotted deer, sambardeer en vele vogeltjes. Helaas reed de chauffeur erg hard, maar het doel is echt 'de tijger spotten'. Na 1,5 uur rijden in deze mooie omgeving zagen we heel veel jeeps stilstaan. Dat betekent maar één ding: een tijger! Gaan we ‘m echt zien? Ja we hebben echt geluk gehad dat tijdens onze eerste safari een tijger zagen. En ons geluk kon niet op, toen bleek dat er twee tijgers zaten/lagen. Twee mannetjes van 18 maanden oud. Zij noemen het nog kleintjes maar voor ons waren ze echt al groot. De twee tijgers zaten aan de rand van het park niet eens ver van het dorpje. Een geweldige en onbeschrijfelijke ervaring. Het is de trip naar Bandavgarh zeker waard geweest en dat terwijl we nog een aantal safari's voor de boeg hadden. Wat gaat dit bezoek ons nog brengen? Nadat de tijgers gespot waren had de chauffeur iets meer rust en konden we genieten van al het andere moois wat het park te bieden heeft. Genoten dus de eerste dag.
's Avonds aardige mensen uit Australië leren kennen. Samen gegeten en wat gebabbeld en toen op tijd onder de wol want 's ochtends zouden we om 04.30 uur gewekt worden (vakantie??). Na een prima nachtrust zaten we om 05.00 uur klaar in de jeep voor onze tweede safari. Voor deze tweede safari hebben we in een ander deel van het park bezocht (zone 2). We zagen direct het verschil van omgeving, maar ook hier een ideale habitat voor de tijger. Ook deze tweede safari weer veel geluk want we spotten na een uurtje rondrijden al een vrouwtjestijger. Eerst veraf in de bossen, maar later rende ze heel hard over het pad een ander deel van het bos in. Toen zagen we wel dat het ook erg druk is met alle jeeps, want iedereen kwam in actie en het leek wel een kermisattractie zo'n herrie. Ja daardoor raakt die tijger ook van de wijs. We hadden geluk want onze chauffeur ging naar de beginplek terug en daar lag ze rustig in het gras. Helaas volgden meerdere jeeps ons en schoot de tijger naar een rustigere plek en hebben we haar niet meer gezien. Desalniettemin dat we na twee mannelijke jonge tijgers ook een vrouwtjestijger hebben gezien.
Terug in onze lodge, die trouwens erg mooi is aangelegd, kregen we een heerlijk ontbijt. Daarna afscheid genomen van de Australiërs en heerlijk met een boekje in de zon tot aan de lunch. 's Middags stond onze derde safari op het programma. Zou het nog overtroffen kunnen worden wat we al gezien hebben? We vragen het ons af....
We hadden pech bij de bureaucratie van India, want we hebben ruim een uur staan wachten bij de poort en toen moesten we nog 30 minuten naar een andere ingang rijden. Dit betekende dat we veel later het park in reden. Je mag hier namelijk maar tot aan zonsondergang in het park blijven. Er mogen geen lampen van de auto aan en je moet om 17.30 uur terug zijn. We baalden echt enorm, want dit is één van de hoogtepunten in onze India-trip, maar we werden enorm beloond. We hebben een volwassen mannetjestijger zo mooi kunnen bekijken. Hij lag gewoon op een verhoging naar alle toeristen te kijken. Daar heeft hij wel 15 min. gelegen en dat was echt super gaaf. Daarna is hij gaan 'wandelen' en alle jeeps erachteraan natuurlijk. Op een gegeven moment stak hij het pad over waardoor we de tijger heel duidelijk hebben gezien en fotograferen. Het begon niet zo leuk maar de safari was een groot succes.
's Avonds hebben we weer nieuwe mensen leren kennen. Dit keer uit Canada. Een gepensioneerd stel dat heel veel reist. Inspirerende mensen met een brede blik. We hebben een erg leuke avond gehad. 's Ochtends hebben we samen met hen een safari gedaan (onze laatste). Ook hier hebben we weer een tijger gezien maar deze keer lag hij te slapen op 100 meter afstand.
Bandhavgarh was voor ons echt een hoogtepunt in India. We hebben hier enorm genoten van de mooie natuur, natuurlijk het spotten van de met uitsterven bedreigde tijger en ook van de rust die we tussen de safari's door hadden. In één woord een fantastische ervaring.

Na onze laatste safari hebben we onze tas weer ingepakt en na de lunch zijn we naar Katni gereden om daar de trein de nemen. De local agent en de chauffeur waren niet de meest snuggere bij elkaar. Ze moesten tig keer de weg vragen naar het station omdat er een truck in de weg stond en we daardoor om moesten rijden. En ook nog 'lachen' (achteraf dan) was dat we 1,5 uur hebben zitten wachten op de vertraagde trein en toen de trein er was moesten we van de ene kant van het station naar de andere kant met onze bepakking. En dat is niet zo gemakkelijk. Stel je voor een overvol perron met allemaal verkopers vol met schalen met eten en theekannen en dan twee van de lompe Hollanders met een te grote rugzak achterop en ook nog eentje los in de hand rennend op het perron om de juiste wagon in te springen. PFoeh wat een belevenis. We kwamen nat bezweet aan. De Indiërs die bij ons zaten zullen wel gedacht hebben 'raar stel'. Maar dat was niet zo want we hebben gezellig zitten kletsen. Indiërs zijn echt aardig. Op een gegeven moment kwamen er kranten voor de dag en die werden op de banken gelegd. Ze gingen eten .... En wij krijgen ook. We voelden ons enigszins bezwaard maar aan de andere kant vereerd. We hebben dus ook heerlijk gegeten en genoten van de Indiase gastvrijheid. Op zo'n moment besef je weer dat het andersom in Nederland nooit zal gebeuren. We hebben een prima treinrit gehad en ook nog een paar uurtjes kunnen slapen.

En nu Varanasi. We zijn benieuwd wat deze stad ons gaat brengen. Je ziet in het hotel hier veel pelgrims en die sfeer zal ook zeker in de stad zelf hangen. Het is een drukke stad, maar wij denken wel een enorm interessante stad. We gaan het ervaren en jullie horen van ons.

Veel groetjes vanuit een veelzijdig en ongelofelijk India,
Pascal & Janneke
27 november 2010