Pokhara - zondag 5 december
Wij wensen jullie allemaal een hele fijne Sinterklaas vandaag! Wij zijn alweer terug in Pokhara. Vanochtend ons laatste stuk gewandeld en om half tien waren we op onze eindbestemming. Vandaag even een dagje rustig aan. Dat hoort ook bij vakantie. Hieronder het verslag van onze trekking.

Poonhill-trekking Pokhara - Phedi - Pothana - Ghandruk - Ghorepani - Hille - Sarangkot - Pokhara
Een trekking waarin we iedere dag door een andere omgeving hebben gewandeld. We komen superlatieven te kort. Daarbij hebben we enorm geluk met het weer. Iedere dag stralend blauwe lucht en daardoor prachtig uitzicht op de Annapurna -bergen en Dhaulagiri. Iedere hoek die we bewandelen geeft weer een nieuwe blik. Wat is dit gebied ontzettend mooi. Echt onbeschrijfelijk. Ga het zelf ervaren!

We werden de dag voordat we aan onze trekking zouden beginnen opgewacht door onze gids en drager. Onze gids heet 'Tess', is een Nepalees uit het oosten van Nepal en woont met vrouw en vier dagen (!) oud dochtertje in Kathmandu. Hij is een rustige bescheiden man van rond de dertig en erg aardig en behulpzaam. De drager 'Pasang' is het jongste broertje van Tess en is een typische drager. Een jongeman van weinig woorden met een pezig,maar krachtig voorkomen. Hij draagt onze tas met gemak de vele beklimmingen op en afdalingen af. Bewonderenswaardig!

Dag 1 -30 november 2010, Pokhara - Phedi - Pothana
De eerste dag van onze trekking was een 'peuleschilletje'. Er zat weliswaar een behoorlijke klim in, maar die waren nog goed te doen. Het weer kon niet beter. We hebben ‘n strak blauwe hemel gehad en onwerkelijk mooi uitzicht op het Annapurna massief. Met geen pen te beschrijven zo mooi! Tijdens onze trekking de eerste dag hebben we naast enkele mooie vogeltjes een groep Himalaya langur apen gezien. Ze sprongen en aten in de bomen langs het pad dat we afliepen. Deze aap lijkt veel op de common langur (black face monkey). Ook hier was de vegetatie prachtig om te zien een voorrecht om doorheen te mogen lopen. Janneke moest Pascal af en toe even knijpen en visa versa.

Dag 2 - 1 december 2010, Pothana - Landruk - Ghandruk
Over de tweede dag kunnen we heel kort zijn: pittig we hebben flink afgezien! We waren om 7:30 gestart en de tocht begon door prachtig groen, waar we doorheen de toppen van enkele Annapurna reuzen konden zien schitteren in de zon. Fabuleus! Het ging op een gegeven moment vrijwel alleen maar naar beneden, waardoor de kuitjes en bovenbenen flink op de proef werden gesteld. Tijdens deze afdaling kwamen we door diverse zgn. 'Gurung' dorpjes. Met uitzondering van de westerse producten (frisdrank en chocorepen) die de lokale bewoners graag aan de voorbijkomende toeristen willen verkopen, lijkt het of de tijd hier heeft stilgestaan. Erg leuk dus om te ervaren en dat temidden van een omgeving die in feite niet te beschrijven valt.
Het 'simpele' boerenleven viert z'n hoogtij alhier. Zo zien we op vrijwel elke helling vrouwen graansoorten en andere gewassen (waaronder mosterd!) oogsten en behendig in hun bamboemanden gooien die op de rug gebonden is. Ook lopen we langs boerderijtjes, waar vrouwtjes op leeftijd in het zonnetje op hun gemakkie de oogst verder sorteren en zeven, zodat het gewenste product en kwaliteit beschikbaar komt. Op dit moment zijn ze een graansoort aan het verwerken waar ze een bier en een lokale wijn van maken. Heerlijk om van zo nabij te ervaren. Toen we Landruk binnen kwamen lopen, hoorden we kinderstemmetjes zingen. Dit bleek een lagere school te zijn. Het valt ons zowiezo op dat er veel schooltjes zijn, her en der verspreid over de hellingen en dalen. Wat ons erg tevreden stelt zijn de vele meisjes die ook naar school gaan. Daar wordt in Nepal gelukkig geen onderscheid in gemaakt zoals in India wel het geval is. De school lijkt hier rond 10u 's ochtends te beginnen. Rond tien voor tien hoor je een grote trom die men een tijdje blijft slaan. Overal komen dan kinderen aangesneld om op tijd in de schoolbanken te kunnen schuiven.
Na de lunch zou de tocht naar Ghandruk zo'n 3,5 uur duren volgens onze gids. Dat leek ons zo vreemd, was het was maar een klein stukje op de kaart die we bij ons hadden. We begonnen verder af te dalen, er leek geen eind aan te komen, tot we eerst een groepje schuwe 'red monkeys' zagen op een van de vele landbouwterrassen en daarna bij een snel stromend riviertje aankwamen . Na wat foto's en filmpjes te hebben geschoten ging het bergop en dan ook echt bergop...tjeemig...we dachten dat de afdaling al een pittig iets was, deze beklimming sloeg toch alles. We hebben regelmatig 'moed' verzameld door het liedje 'The only way is up, baby, for you & me now...' te zingen. Dit heeft ons gered (haha). We made it. Compleet doorweekt van het zweet en nagenoeg uitgeput kwamen we na 2 uur zwoegen in Ghandruk aan (1,5 uur korter dus dan de gids had ingeschat). Wij vonden het prima en na een koude maar toch lekkere douche zijn we even een half uurtje op bed gaan liggen. Zo dat was even nodig. Later deze middag hebben we nog een typisch 'Gunung' museumpje bezocht en een klein Boedistisch klooster.

Dag 3 - 2 december 2010 Ghandruk - Tadapani - Ghorepani
Na een heerlijke en lange nacht begon de wandeling om 07.15 uur. We maakten de deur ‘s ochtends open en wederom lachte de zon ons tegemoet. Deze dag kon niet beter beginnen. Zeker als je weet dat het de laatste maand niet zo mooi weer (helder) is geweest. We begonnen met een kleine klim. Zo dan hebben we dat meteen in de benen. Toen we vanochtend opstonden voelden we onze beentjes wel.... Tijgerbalsem doet soms wonderen. Na een tijdje lopen kwam er een pittige klim naar boven. Toen we boven aankwamen moesten we even bijkomen.
Vanaf dat punt zouden we 2 uur het bos in gaan en geen lodge meer tegenkomen. Het bos waar we doorheen liepen was sprookjesachtig mooi. Eigenlijk niet te beschrijven, maar overal oude, supergrote rhododendronbomen met mos begroeit die ver naar beneden hangt. De zonnestralen die het bos instralen en een lang wandelpad waar wij onze weg naar de volgende plek bewandelen. Echt prachtig en echt sprookjesachtig spannend. Na het bospad door naar Tadapani waar we onze lunch genuttigd hebben. Weer op een prachtige plek met mooi uitzicht.
Na de lunch kwamen we al snel aan in de plaats waar onze gids wilde gaan slapen, maar wij wilden toch graag door. Even overlegd en we zouden verder lopen . Toen we ook bij die slaapplek aangekomen werden vonden wij het nog te vroeg om te stoppen 14.45 uur. Tess kwam met een nieuw plan. We zouden vandaag tot Ghorepani proberen te lopen; dit zou nog ongeveer 1,5 uur zijn en dan veranderen we ons programma aan het einde. Dit zagen wij wel zitten. Fijn zo'n flexibele gids. We hebben aan het einde nu een extra wandeldag die niet standaard in het programma zit.
Wat ons deze middag wel opviel was de enorm grote groepen die ons tegemoet kwamen lopen . Het lijkt ons iets om in zo'n grote groep een trekking te doen waarbij je te maken krijgt met verschillende wandelsnelheden.
Na 1,5 uur wandelen zagen we Ghorepani in de verte liggen. We moesten nog stiekem een flink eind lopen voordat we er waren. Ook nog een flinke daling en dat was even slikken.'s Avonds de heerlijkste spaghetti gegeten: krachtvoer om de volgende dag de Poonhill te kunnen beklimmen.

Dag 4 - 3 december 2010 Ghorepani - Poonhill - Ghorepani - Ulleri - Hille
We waren al om 04.30 uur op, omdat we om 05.00 uur zouden beginnen aan de klim naar Poonhill. Het hoogste punt van deze trekking (3,210 mtr. hoog). Het was een leuke klim, maar zeker niet de pittigste die we tijdens deze trekking gehad hebben. Dat blijft zeker de klim van Landruk naar Ghandruk.
Het was echt enorm koud. We hadden vele laagjes aangetrokken inclusief muts en handschoenen. Die konden we zeker goed gebruiken. De kleuren van de lucht veranderde op een gegeven moment heel snel. De eerste zon kwamen op de bergen tevoorschijn. Prachtig gezicht. Hierdoor veranderde het zicht dat je had ook continu. We schatten dat er zo'n 100 mensen waren op dat punt. Wij zitten nu aan het eind van het seizoen. Als het echt druk is dan zie je 's ochtends een rij lampjes de berg op gaan. Dan staan er wel 700 mensen de zonsopgang te bewonderen. We hebben mooie fotootjes kunnen schieten en we hadden zeker geen spijt dat we hiervoor ons bed uitgekomen zijn. En wat we trouwens niet mogen vergeten te melden is dat het helder weer is. Toen we deze dag 's ochtends buiten kwamen was er een prachtige sterrenhemel. Overal om ons heen waren sterren. Toen wisten we dat we zeker een heldere zonsopgang zouden krijgen. De uitzichten blijven mooi en zijn eigenlijk niet te beschrijven.
Na het ontbijt begon het tweede stuk van deze dag. De route liep langs het kabbelende water met op veel plekken mooie kleine watervalletjes. We daalden waardoor we boven ons prachtige bossen zagen en de uitzichten waren mooi met een strakblauwe hemel erboven. Wat hebben wij een geluk! Genieten. We stopten in Ulleri waar we geluncht hebben. Het was toen 12.15 uur. De lunch duurt hier meestal een uurtje. Grappig, want je besteld en als je besteld hebt dan duurt het minimaal een half uur voordat ze het eten klaar hebben. Stel je voor dat er hier 700 toeristen langs komen... Hoe lang zou het dan duren? Daarom is het aanbod van restaurantjes waarschijnlijk zo enorm groot.
Op onze lunchplek zat een groepje Nepali die daar aan het eten waren. Het leek alsof ze grote schik om ons hadden. Zij hadden mutsen op, sjaals om en wij trokken zelfs onze trui uit, onderste deel van de afritsbroek werd eraf geritst. We zagen namelijk dat de route verder volledig in de zon was. Het was dus heerlijk 'kortebroeken' weer.
We zijn vandaag enorm afgedaald, dus alleen maar trappen naar beneden. Tess had ons al gewaarschuwd dat we zeker pakezels tegen zouden komen. En dat was inderdaad het geval. We gingen maar aan de kant, want de eigenaars zijn niet de vrolijkste personen. Zwaar hoor hoe die ezels het water, de marsen en snickers, chips en ander spul wat 'wij' eisen zo hoog in de bergen naar boven moeten sjouwen. Respect!
Veel akkerbouw gezien op dit laatste stuk. Veel rijstterrassen waarop op dit moment geen rijst maar o.a. aardappels of andere groenten verbouwd worden. Ze zijn de grond nu aan het klaarmaken op de (zoals wij die kennen) ouderwetse manier met twee ossen. Mooi gezicht, maar waarschijnlijk enorm zwaar werk. Net zoals we in India ook al gezien hadden.
In Hille aangekomen eerst een lekkere douche en toen hebben we op het terras genoten van een heerlijk koel Everest biertje. Deze komt in de top tien van meest lekkere biertjesmomenten van Pascal & Janneke. Dit is echt vakantie!

Dag 5 - 4 december 2010 Hille - Sarangkot
Na een heerlijke nachtrust van wel 10 uur zijn we vanochtend vanuit Hille naar Naya Pul gewandeld. Dit zou oorspronkelijk onze eindbestemming zijn, maar omdat we 'te snel' gelopen hebben gingen wij vanuit hier nog een stukje verder.
Het eerste stuk van de wandeling was wederom in een heerlijke omgeving. Wel wat frisjes want we liepen nog niet in de zon. Zodra de zon doorkomt is het heerlijk wandelen. Op een gegeven moment hoorden en zagen we gekraak van bomen en een hele lange rij schapen die de berg omhoog liep. Op het moment dat wij naar de schapen aan het kijken waren kraakte het enorm en er ging een boom 'van onderen'. Wij waren verbaasd dat ze op zo'n steil punt bomen omkappen. Tess vertelde dat de bomen gekapt worden omdat ze een weg aan het aanleggen zijn tussen Nayapul en Hille. Weg droom van Pascal en Janneke, weg idyllische omgeving, weg sprookje waarin wij ons bijna 5 dagen lang begeven hebben! Het voelde als een klap in ons gezicht. Een weg leggen in dit prachtige gebied. Een weg waarop stinkende auto's en motoren hun weg gaan vinden richting de nu nog onbedorven dorpjes? Nee, dat mag niet. Toch is het echt zo. Over een paar jaar is deze weg werkelijkheid.
Tess noemt dit ontwikkeling. Wij noemen dit vernietiging van het moois wat er nu is.
In Nayapul moesten we eventjes wachten op het spel dat Tess en Pasang moesten spelen om een goede prijs te krijgen voor de taxirit naar ons volgende punt. Na een tijdje gingen we de taxi in: stel je voor 5 volwassen, een klein suzuki altootje, één grote rugzak van Pascal & Janneke, een klein van Tess en Pasang en nog twee kleine rugzakjes van Pascal & Janneke. Oh ja en dan nog de chauffeur. En het paste. Als sardientjes in een blik over een weg die nou niet echt comfortabel te noemen is hebben wij bijna drie kwartier opgevouwen gezeten. We kregen er de slappe lach van.
Na een lunch nog een wandeling van ruim 3 uur naar Sarangkot waar we onze laatste nacht van deze trekking verblijven. De omgeving was weer compleet anders met veel kleine boerderijtjes.
De reden waarom we naar Sarangkot zijn gewandeld is het viewpoint dat hier is. Het is meer dan de moeite waard. Aan de ene kant kunnen we de bergen zien (Annapurna gebied) en aan de andere kant zie je Pokhara en het Phewameer. Prachtig uitzicht dus van hierboven. We hebben hier ook de lekkerste Dhal Bat gegeten tot nu toe. Dhal Bat is een bord met rijst, groenten en een chapati (dun pannenkoekje / brood).
De laatste dag nog wandelend naar Pokhara, nog zo'n 2,5 uur wandelen en toen zat onze trekking er al weer op. De omgeving was afwisselend en op veel momenten zijn we superlatieven te kort gekomen. Wederom een bijzondere ervaring rijker en waar we ook enorm van genoten hebben is het contact met de mensen. NAMASTE!

Pascal & Janneke
Pokhara, 5 december 2010