Kathmandu - zaterdag 11 december
Nepal laten we al weer bijna achter ons. Een land dat zeker in onze herinnering blijf. De trekking en de uitzichten in het Annapurna gebied waren zeer indrukwekkend, het moment dat wij de Indische neushoorn vanaf de rug van een olifant zagen zullen we nooit meer vergeten en de overheerlijke momo's gaan we missen. Dhanyeabaad Nepal!

Chitwan National Park 6 - 8 december 2010
De rit van Pokhara naar Chitwan verliep zeer soepel. De mensen van het Machan View Resort stonden ons al op te wachten met een jeep waar we direct in konden stappen. We reden richting het water en staken toen twee keer de Rapti rivier over met de jeep. Het Resort zag er echt heel erg mooi uit en er lagen een aantal bungalowtjes in een mooi aangelegd parkje. Om 15.00 uur zou onze eerste Elephant ride zijn. We waren al de hele dag enigszins in spanning want dit is natuurlijk wel het park waar we de Rhino (Indiase neushoorn) hoopten te gaan spotten. De rit was op een olifant wij werden op een vrouwtje met een klein olifantje van 3 jaar gezet. We kunnen over deze eerste ervaring heel eerlijk zijn: het was een bijzondere belevenis om op de rug van een olifant door een natuurgebied te trekken. Wat wildlife spotten betreft: teleurstelling. Het 'enige' dat we gezien hebben tijdens deze eerste 'safari'was een barking deer en een wild boar (een hertachtige en een wildzwijn). Toen we terugkwamen konden we aanschuiven aan het kampvuur en kregen we koffie/thee en wat lekkernijen.
's Nachts hebben we bezoek gehad van een wilde olifant (een mannetje). Hij had het waterreservoir vernield en had wat rond gedoold in het resort. Naar alle waarschijnlijkheid was hij op zoek naar de tamme vrouwelijke olifanten die in het verblijf zijn. Er zijn namelijk alleen vrouwtjes die ingezet worden voor de wandelingen en de v rouwtjes worden bevrucht door de nachtelijke bezoekjes van de wilde mannelijke variant. Zo kan het dus ook.

Dinsdag 7 december 2010, Chitwan (ochtend Machan Wildlife Resort, middag Machan Paradise View)
's Ochtends vroeg op. Om 06.30 uur stegen we weer op de olifant en we hoopten nu toch echt meer dieren te gaan spotten. Helaas gebeurde dit ook tijdens de tweede rit niet. Het bleek dat er aan dit kant van het park weinig/geen wilde dieren te zien zijn en zeker dus de neushoorn niet. We besloten om de reisorganisatie in Nepal te bellen en te vragen ons over te plaatsen naar een andere plek in Chitwan om de kans te vergroten meer wildlife te zien.
Dit bleek snel geregeld en toen we terugkwamen van de elephant briefing zaten we binnen 5 minuten in de truck richting onze chauffeur. Wij dachten binnen een uurtje op de andere plek te staan, maar helaas wist onze chauffeur de weg niet en hebben we 3 uur rond gereden op zandpaadjes en we hadden de hoop op een safari 's middags al opgegeven. Met hulp van iemand van een andere lodge hebben we de 'onze' gevonden en na een snelle lunch konden we direct op de olifant die ons door het gebied zou wandelen, klimmen. De habitat waarin we zaten was zeker niet het gebied waar de neushoorn zich bevindt. Wat dat betreft voelden wij ons gelukkiger bij de omgeving van deze tweede lodge. Hoog olifantengras en niet enorm dichte begroeing. Na 30 minuten op de rug van de olifant te zitten en enorm te genieten van de prachtige omgeving..... twee oortjes. Wat???? JA DE RHINO: DE NEUSHOORN. Dit is waar we voor zijn gekomen. En we hadden geluk het bleef niet bij twee oortjes.... Het waren er vier. TWEE NEUSHOORNS. We kunnen het gevoel niet beschrijven maar het kippevel op onze armen stond zo hoog als het olifantengras (en ja dat is heel hoog). Ons geluk kon niet op. Verder niemand om ons heen alleen maar wij tweetjes, de olifant, de bestuurder en onze gids. Geweldig. Het was trouwens een moeder met jong van 3 jaar oud. We hebben er super van genoten. Wat wel zielig was, was dat het vrouwtje gewond was. Waarschijnlijk door een mannetjesneushoorn. Het zag er maar vies uit en de wond was nog aan het bloeden; er hing een prop uit en allemaal vliegen eromheen. Als het maar geen grote infectie wordt. We hebben een hele tijd kunnen kijken en zijn ‘m ook een tijdje gevolgd en daarna zijn we nog door het hoge gras gebanjerd op de rug van de olifant op zoek naar andere dieren. Nog veel vogeltjes gespot. We hebben hier nog het hog deer ( het twee na kleinste hertsoort dat in Nepal voorkomt) en aan de waterrand een krokodil. Op de terugweg kwamen we nog een keer de neushoorn tegen. Onze gids spotte ‘m en we konden dus nog even gedag zeggen.

De volgende ochtend weer vroeg op. We werden om 6 uur wakker gemaakt en om 06.30 zaten we in de jeep voor de jeep safari. We reden naar het park en toen gingen we boven op de jeep. Het was super koud, maar wel leuk om de damp en mist in het salbos te bekijken. We zagen veel vogeltjes, vooral aan de waterkant en een aantal spotted deer. Het blijven mooie en elegante diertjes. Ook zagen we heel snel een barking deer wegschieten. Het kleinste hert dat in Chitwan National Park voorkomt en een erg schuw diertje. Tijdens de jeepsafari zijn we nog door een reservaat van Garial krokodilletjes (Nederlandse naam is Ganges Gavialen) gelopen. Het zijn krokodillen met een lange smalle bek. Het is een reservaat waar ze de dieren fokken en de eerste jaren blijven ze daar. De krokodil is namelijk met uitsterven bedreigt en zo proberen ze de jonkies groot te laten worden waarna ze uitgezet worden in het wild. In totaal zijn er al 751 krokodillen weer opnieuw in de natuur gezet. Er lagen ook een aantal grote jongens van een meter of 6 / 7. Wat worden die groot zeg. We reden daarna richting de uitgang van het park en hebben nog een kanotochtje op de Rapti rivier gemaakt in een speciale kano die volledig uit een boomstam is gesneden. Mooi bootje en we gleden met het bootje over de rivier in de mist. Het water was warmer dan de lucht en daardoor hing er nog meer mist om ons heen. Mooie vogeltjes gespot, aantal ooievaarsoorten (witte en de zwarte), de siberische eend, een eendsoort uit Nepal zelf, aantal egrit soorten, duizenden zwaluwtjes die om ons heen cirkelden en de pond heron (poelreiger).
Na het ontbijt per auto naar Bhaktapur. Die rit duurde de dubbele tijd door een (stilstaande) file en een kokende motor van de auto!!! waardoor we pas om 6 uur aankwamen.

Bhaktapur, donderdag 9 december 2010
Bhaktapur is een oude Koningsstad. Als je er doorheen loopt lijkt het alsof je terug in de tijd stapt. Helaas doen de vele gemotoriseerde voertuigen je wakker schrikken en waan je je weer in de tijd van nu. Er zijn drie hoofdpleinen waar mooie tempels en het paleis te zien zijn en op één plein (potter's square) zijn heel veel pottenbakkersactiviteiten te bezichtigen. En uiteraard onvermijdelijke verkoopstalletjes op ieder hoekje van de straat en die ook nog allemaal hetzelfde verkopen. Het stadje is redelijk rommelig en de oude historische gebouwtjes staan - op een enkele na - op instorten. Het is maar te hopen dat hier maar geen aardbeving plaatsvindt, want dat zullen heel veel huisjes niet overleven. Meer dan de helft van de stad zal dan zeker instorten. Het houtsnijwerk van de raamkozijnen, deuren en ballustrades zijn prachtig. Zo gedetailleerd en perfect gemaakt; echt mooi om te zien. Wij vinden het dan erg jammer om te zien dat de huisjes niet goed bij worden gehouden waardoor veel huisjes er maar vervallen bij staan. Jammer. Verder leek het ons een stadje waar veel lokale mensen hun handel drijven in het stadje zelf, want naast de vele toeristenspullen werd er ook veel groenten, fruit en andere dagelijkse benodigdheden verkocht. Een drukte van jewelste in de smalle straatjes van Bhaktapur. De pleinen waren in de ochtend toen wij er liepen nog redelijk rustig. We zagen de hordes toeristen pas tegen elf uur op de pleinen verschijnen. Na het bezoek aan Bhaktapur zijn we richting Kathmandu gereden. Een fijn hotel met een balkonnetje waar we 'smMiddags heerlijk in de zon hebben gezeten.

Kathmandu, 10 december
Vandaag hebben we de binnenstad van Kathmandu bezocht. We liepen vanuit ons hotel naar Durbar Square, het hoofdplein van Kathmandu. Het was daar een drukte van belang met allerlei lokale mensen die spullen willen verkopen, mannen en vrouwen in een soort klederdracht die voor geld op de foto willen, mensen die aan de Goden aan het vereren zijn en kindjes die bedelen. Het aantal toeristen viel ons op die plek, op het moment dat wij er waren, enorm mee. Het was een vreemde plek om te zijn en het heeft ons ook niet echt geraakt. Het was leuk om te zien en een must als je in Kathmandu bent, maar het heeft op ons geen onuitwisbare indruk gemaakt. Wat wel interessant was om te zien was een zogenaamde meisjesverering. Er is één meisje die totdat zij voor de eerste keer haar menstruatie heeft gehad als een soort God wordt gezien. Zij leeft op het plein in een tempel / paleis en laat zich op verzoek af en toe zien door een gouden raampje. Vandaag waren er veel meisjes die deze ceremonie ondergingen. Deze meisjes ondergaan hetzelfde alleen niet zo geïsoleerd als deze verkorene. Er zaten tig meisjes op een rij in mooie kleding, make-up op hun jonge gezichtjes en zij zaten te wachten totdat zij in het tempeltje hun ceremonie zouden ondergaan. Gisteren in Bhaktapur hebben wij een meisje mogen fotograferen die er hetzelfde uitzag. Waarschijnlijk heeft zij eenzelfde ceremonie ondergaan, vandaar dat zij ook zo gekleed ging gisteren. Dit was voor ons op het plein het indrukwekkendste wat we gezien hebben.
Verder hebben we geslenterd door de smalle en drukke straatjes van Kathmandu met heel veel spullen die er verkocht worden. Voor zowel lokale mensen als voor de toeristen. Wat ons enorm is opgevallen is dat er in deze stad veel armoede is. We hebben veel lijmsluivende kinderen (met name jongetjes) gezien en een aantal mensen die zitten te bedelen met verschrikkelijke aandoeningen. Dat raakt je diep in je hart, maar je kan ze niet allemaal helpen.
We hebben onze lunch genuttigd in een heerlijk lokaal straattentje. De jongens die het runden waren zo ontzettend enthousiast en na een heerlijke 'chow mein - bami' werd er een overheerlijke springroll gemaakt die op een bord werd geserveerd met prachtige garnering en een paar zelfgemaakte frietjes. Hij deed zijn uiterste best om het ons naar de zin te maken. Dit is waar wij zo enorm van kunnen genieten.
Verder hebben we in Kathmandu hebben we lekker relaxed en hebben we de afgelopen vier weken onder het genot van een biertje op ons balkon de revue laten passeren.

Morgen gaan we alweer verder. Nepal zit erop.

Liefs,
Pascal & Janneke
Kathmandu, 10 december 2010